Görücü Usulü ✔

G.U|BÖLÜM 8

🎶JP Saxe- If The Worl Was Ending ft.Julia Michaels

Hüznün ve çaresizliğin en can alıcı olduğu nokta neresidir sizce. Sevdiğinizi ölüme uğurlamak mı , aldatıldığınızı düşünmek mi ? Bir zamanlar kalbinizin ritmini ölüme sürükleyecek kadar değiştiren bir insanı toprağın altında sevmek çaresizliğin ve acizliğin son demleri olabilir mi ? Ne kadar canımız acırsa acısın kendimizi öldürememeyi de çaresizlik olarak tanımlayabiliriz. Bu tanımların hepsi bir yana benim için çaresizlik tam da şuan. İçimde minik kıpırtıları onun oluşturduğunu kendime yeni itiraf etmişken elinde silah tutarak karşısındaki adama kükrercesine bağıran adamı ne kadar seviyor olabilirim. Saçlarıma kondurduğu minik buseyi oradan söküp almak istercesine saçlarıma asılmam şu saatten sonra neyi değiştirir ki ? Benim onun karısı olmak istememi kim anlar ? 

Mesajı gördükten sonra telefonu yere bırakmış ellerimle saçlarımı tutmuş ilk defa ölmeyi tüm bedenimle dilemiştim. Böyle basit bir keşke ölsem değildi şuan yaşadığım. Gözümden akan yaşları titreyen elimle silip saçlarımı düzelttim. Hesap sormalıydım. Telefondan numarasını bulup üzerine tıkladım. Telefonu açtığında sesimin titremesine ve kekelememe engel olamadım. 

"Efendim?"

"B-Batuhan . Ko-Konuşmamız gerek ."

"Ece bir şey mi oldu. Neden kekeliyorsun."

Bir yandan bana ne olduğunu sorarken bir yandan da olduğu yerden çıkıyordu. Kulağıma dolan seslerden anlıyordum. Telefonda tek kelime edecek mecali kendimde bulamayarak telefonu kapatmadan yatağın üzerine bıraktım. Telefondan gelen bağırma sesini umursamadan gelmesini bekledim. Ellerimi bacaklarımın etrafına sarıp yatakta ileri geri yapmaya başladım. Ne kadar o halde kaldım hiçbir yoktu. Kapının açılmasıyla yerimden sıçrayıp kapıya baktım. Bana yaklaşan Batuhan'a bakıp son ses bağırdım.

"Yaklaşma ."

Ne olduğunu anlamadan olduğu yerde çakılıp kalan Batuhan'a gözümden süzülen yaşlarla baktım.

"Kanlı ellerinle dokunma bana. Ben senin gibi değilim. Benim yaşatmaya çalıştığım kaç insanı vurdun söylesene?"

Gözlerinden pişmanlığın geçtiğinden son derece emindim. Adem elmasının birkaç kez hareket etmesinin ardından belindeki silahı eline alışını izledim. Belindeki silahı çıkarıp yan tarafında duran pufun üzerine koyuşunu ,ceketini çıkarıp göleğinin kollarını kıvırışını, ardından bana adım atışını transa geçmişim gibi izledim. Adımlarını bana doğru çevirmesiyle kendimi yatağın köşesine itip gözlerimi kapattım. Adım seslerinin ardından yan tarafımın çökmesiyle yanıma oturduğunu anladım.

"Elimde olsa burada olur muydum sanıyorsun."

Gözlerimi açıp elindeki yüzüğe bakışını izledim.

"16 yaşındaydım. Elime ilk silahı verdiklerinde yaşıtlarım sevgili peşinde koşuyordu. Babam yer altının güçlü adamlarından biriydi. O güne kadar babamı sadece inşaat firması yöneten biriymiş gibi tanıttılar bana. Sonra bir anda gözümün önünde babamın bir adamı öldürüşüne şahit oldum. Kurduğum küçük dünyamda annem, kardeşim ve babamdan başka kimseyi almazken babamın o dünyayı yakacağını nerden bilebilirdim."

Gözlerini bana çevirdiğinde gözlerinde yaralı bir çocuğun çırpındığını gördüm. Gözünü kırpmasıyla gözünden süzülen göz yaşına baktım. Elinin iç tarafıyla göz yaşını silip ellerine çevirdi tekrar bakışlarını.

"Geçen yıl babamın kasıtlı olarak öldürüldüğünü duyduğumda onun gibi olmayacağım dememe rağmen bir anda omuzlarıma intikam denen yük bindi. Hiç istememe rağmen yapmak zorunda kaldım. Annem ve amcalarım , sadece onlarda değil tanımadığım insanlar . Herkes üzerime geldi . Yakaladılar adamı . Bıraktılar karşıma . Erkeksen dediler . Annenin canı yandı dediler. Gözlerimi kapatıp titreyen ellerimle vurdum adamı. Amcamın sırtımı sıvazlayışı hala aklımda. Sonra ki gün bir masaya getirdi amcam beni . Oturttular başına. Babamın yeriymiş. Öyle dediler. Ne olup ne bittiğini anlayamadan sadece bir hafta içinde kendimi elleri kanlı babamın mezarında ağlarken buldum. Bana seçimlerimi sormadan beni buna mecbur eden babama defalarca küfrettim. Hiç mi canın yanmıyor dedim. Yanmıyormuş Miray'ım. O saatten sonra vaz geçemezdim de . Yayılmıştı babamın yerine geçtiğim. "