MİHRİMAH (Tamamlandı)

20

Mihrimah

Üşüyordum.

Burası çok soğuktu.

Burada kal da aklın başına gelsin.

Yutkundum.

Bodruma benziyordu.

Korkunçtu.

İğrençti çünkü onları hatırlatıyordu.

"Mihrimah "

Sanırım artık yüz kere seslenmişlerdi.

"Ne var?"

"Oha trip mi?"

Demir abim şaşkınlıkla söylediği yüz ifadesi çok tatlıydı.

Neyse bunu bilmesede olurdu.

"Yoo ne tribi"

"Tamam trip yokmuş işte"

Polat abimin bu dediğinde ciddi görünüyordu şaka gibi trip atıyoruz şurada.

"Abi kızlar trip attığını kabul etmiyorsa bu trip daha tehlikledir"

Demir abim hem konuşup hem yine egosunu konuşturuyordu.

"Sen nereden biliyorsun demir?"

Ateş abim doğru söylüyordu.

Öhöm öhöm yeni trip konusu.

"Oo öyle demeyin ilgilendiği kişilerden öğrenmiştir"

" Yok güzelim valla günahımı alıyorsun"

"Peki"

"&Peki"

"Ovv bu biraz sert oldu"
Berat abim. Çok garipti dıştan soğuk olsada çok minnoş bir insandı.

Ve sesi çok güzeldi.

Geçen gece terasta şarkı söylüyordu ama yanına gitmeye çekinmiştim.

Keşke gitseydim.

Düşünmemeye çalışıyordum geçmişimi ama yaralarım sızlıyordu.

Biliyordum izi hiç geçmeyecekti.

Biliyorum.

En çokta bu yakıyor canımı ben kendimi kandıramıyorun.

Düşüncelere dalmışken kapının açılma sesiyle oraya döndüm.

Annem ve Babam.

Bu kelimelerin bile bende değeri derindi.

Eğer bana en ufak bir iyi davransalardı kopamazdım çok çabuk alışırdım.

Ben zaten oblardan vazgeçmiştim.

Kaçmıyordum.

Ama hayat ağlarını bizim düşündüğümüz gibi örmüyordu.

"Annecim iyi misin?"

"İyiyim anne yok bir şeyim"

"&Anne?"

Bunlar nasıl aynı anda konuşuyordu babamda dahildi bu sefer.

"Ee tabi anne diyecek annesiyim sonuçta"

Bu tavrı ne kadar Demir abime benzetsemde aslında içten içe duygulandığını da anlayabiliyordum.

"Abilere abi anneye anne babaya yok"

Kendi kendi söylene söylene gidiyordu.

Üzüldüm bu haline.

"Vay be koskoca Arif Aslanbey yıkıldı"