MİHRİMAH (Tamamlandı)

12

Arif beyden

İğrenerek eserlerime baktım.

Kubilay iti ve kızıma şiddet uygulayan o piç kurusu.

Madem yıllarca onlar benim kızımın sesini duymamıştı artık onlarında konuşmasına gerek yoktu.

Tüm dişlerini tek tek sökmüştüm.
Onların konuşmaya hakkı bile yoktu.

Sırtında kemer izleri var

Artık onlarında sırtında iz var .

Kızgın ateşle yazılmış bir isim.

Onlara ölüm şansı çok kolay gelir o yüzden her gün yavaş yavaş erimelerini beklemek çok daha zevkli.

Şimdi Serhatla birlikte arabadayık eve gidip kızımı görmek istiyordum.

Eve girmeden önce Polatla karşılaştık.

Bir günden bir güne işini aksatmamış tek bir dakika bile geç kalmamıştı.

"Baba neredeler?"

"Öğrenip içi soğuyana kadar asla pes etmezdi."

"Öldürme sakın Beykozdaki depoda."

"Tamam baba"

Bana benziyordu fevriydi gözü sadece sevdiklerini görüyordu.

Kız kardeşini çabuk sahiplenmişti.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Mihrimah

Ateş abi beni odaya çıkarırken koridorun diğer tarafına döndü.

"Güzelim burasıda benim odam önce telefonunu alalım"

"Teşekkürler ama ağır değil miyim? Bıraksana artık beni"

"Ben çok güçlüyüm ya ondan"

Güldüm bu dediğine benimle dalga geçiyordu zaten

" Seni her şeyden koruyabilirim"

Bu cümle benim için çok değerliydi ama o farkında bile değildi.

Beni odama getirip yatağın üzerine bıraktı.

Üzerimi örttükten sonra,

"Bir şey ister misin güzelim?"

"Yok zaten arkadaşlarımla konuşucam"

"Arkadaşlarınla"

"Hı hı"

"Yakın arkadaş mı?"

Neyi sorguluyorduki ?

"Evet yakın arkadaşlarım"

"Kardeş gibi yani "

"Kardeş gibi."

Güldü bu söylediğime ne oluyordu acaba kendi içinde.

"Haa sen konuş tabi canım ben kaçar"

"Görüşürüz"

İlk önce kimi arayacağıma karar veremedim.

Neredeyse her halimden haberdar olan, her anımda yanımda olan arkadaşlarım şimdi hiçbir şey bilmiyordu.

En sonunda Mert'i aramaya karar verdim.

"Alo"

"Mihrimah" sesi hem rahatlamış hem de sinirli gibiydi.

"Neredesin be kızım bir şey oldu sandık?"