ZEMHERİ (Kırık Hayaller Serisi I)

39

1 Hafta Sonra...

Bir buçuk senenin sonunda eski evime dönmüştüm. Soğuk, ürkütücü ama gerçek sevgi dolu evime dönmüştüm.  Valizimi koltuğun üstüne koyup kırık camıma baktım.

Kullandığım ilaçların etkisi yüzünden ne ağlayabiliyordum ne hissedebiliyordum. Arkadaşımın ölümünden sonra kriz geçirmiş hastanelik olmuştum. O günden sonra ilaç kullanmaya başlamıştım. Camıma doğru ilerleyip yerdeki cam kırıntılarından birini elime aldım.

Aylar hatta yıllar önce bu cam kırılmış o zamanlar canına mal olduğum insanların hayatına girmemiştim bile. Hiç bir şey hissedememem beni daha da delirtiyordu. Bağırıp çağırmak, ağlamak istiyordum ama yapamıyordum.

Herşeyden sonra üniversiteye tekrar dönemezdim. Hayatım tamamen yıkılmıştı. Bir daha toparlanamayacak üzere.

Montumun kolunu yavaşça sıvayıp beyaz tenime baktım. Yıllar öce ne umutlarım hayallerim vardı benim. Ne olursa olsun asla vazgeçmeyeceğim dediğim hayallerimi şimdi gerçekleştirmek istemiyordum. Onca olandan sonra mesleğimi elime alırsam bu kaybettiğim insanlara ihanet olurdu.

Camı bileğime doğru uzatıp yutkundum. Gözlerimden akan yaş yere damladığında ağladığımı fark etmiştim. Soğuk bütün bedenimi dondurmuştu sanki. Hiç bir şey hissedemiyordum. Buz tutmuş avucumun içinde sıksam paramparça olacak camı hafif bileğime dokundurduğumda o soğuğa karşı bedenim tepki vermişti.

Gözlerimi kapatıp camı bileğime bastırmamla biri elimden çekip fırlatması bir olmuştu.

"Doğa!"

Gözlerimi açıp o öfkeli sesin sahibine baktım. Kartal çatmış kaşlarıyla bana bakıyordu. Kolumu yavaşça indirip gözlerine baktım.

"S-Sen hala hangi yüzle buraya geliyorsun?"

"Asıl sen hangi cesaretle canına kıymaya kalkıyorsun!"

"Sanane!" diyerek omzundan ittirdim. Ona dokunmak bile artık beni iğrendiriyordu.

"Yeterince hayatımı batırmadın mı! Hala nasıl gelebiliyorsun!"

"Doğa ben özür dilerim."

"Özür mü?"

Sırıtarak etrafa bakındım.

"Senin bir özürün benim arkadaşlarımı, sevdiklerimi geri getirebilecek mi?"

"Getirmez biliyorum. Ama-"

"Ama ne Kartal?"

"Ben iyi birisi olduğumu iddia etmiyorum Doğa. Ama seni bırakmamı da benden bekleme."

"Beni bırakmak mı? Sen o kafanın içinde ne yaşıyorsun? Ne güzel hayatımdan çıkıp gitmiştin. Ne kadae mutluydum. Bir arkadaşım oldu ya benim! Onu da elimden aldın! Altına aldığın o kadının kocası benim ailemi öldürdü! Yeterince beni bitirdin. Hala beni bırakmamaktan bahsediyorsun!"

"Böyle olacağını bilmiyordum. B-Ben kimin hayatına girsem zarar veriyorum biliyorum ama bende mutlu olmak istiyorum. Ailem olsun istiyorum."

"Sen bunları istemeden önce geçmişte yaptığın pisliklerini temizle Kartal Artuğ. Şimdi defol git evimden."

"Doğa."

Kolundan tutarak evden dışarı çıkardım.

"Defol git! Bir daha seni görmek istemiyorum!"

Tekrar bana doğru bir adım attığında kapımı yüzüne kapattım. Allah beni öyle bir sınıyordu ki. Ama ben bu sınavı bitirecektim. Salona girip yerden bir cam parçası daha aldım. Bu sefer beklemeden kolumu açıp bileğime bastırdım.