Long may she reign

1

Melisandra

Al sinds de eerste voorbereidingen op een nieuwe kroning had Jiro zich vreemd gedragen. Hij ontweek iedereen en spendeerde de meeste tijd in zijn vertrekken of in het dorp.

Ook Amelia en ik kregen trainingen al zouden we de kroon eigenlijk niet mogen dragen. Mijn moeder is een uitzondering, ze wil geen andere man en beweert dat ze het land in haar eentje kan regeren.

Uiteraard zien wij hoe het er echt aan toe gaat. De persoon die het land in feite regeert is Killian, haar rechterhand en daarbij de enigste man in dit hele kasteel. Op Jiro na natuurlijk.

Amelia en ik zitten op mijn kamer te kibbelen over onzin, zoals gewoonlijk. We verschillen niet heel veel van leeftijd. Ik ben de oudste, nu 19 jaar. Zij is er 15 en Jiro is 18. We ruziën wel vaker over de kroning, aangezien ik eigenlijk als eerst zou zijn.

Maar Jiro zou de eerstvolgende worden. Daarna kom ik en als laatst Amelia. Het zit me niet zo nauw maar als de oudste voel ik me het meest verantwoordelijk over mijn broers en zussen, en natuurlijk het volk.

"Heb je Jiro vandaag al gezien?" Ik schud mijn hoofd. Nope, die is weer in het dorp iets aan het uitspoken waar niemand iets over weet. Misschien is dat maar goed ook. Als hij iets zou stelen of ook maar een foute blik uitstuurt zal zijn ego geschaad worden.

Op hetzelfde moment dat ik mijn hoofd schud stapt onze moeder binnen. Ze kijkt ons doordringend aan en laat haar ogen de ruimte scannen. Sinds onze vader gestorven is, is ze koud geworden. Ook tegenover ons. Alleen Jiro kan haar nog geruststellen en kan met haar een normaal gesprek voeren.

Maar wij? Wij doen er niet echt toe. Ik neem het haar ook niet kwalijk. Jiro is op dit moment het belangrijkste en dat begrijpen we. Toch zou een beetje liefde niet erg zijn, al zou ik dat nooit tegen haar zeggen.

"Is Jiro weer weg?" We knikken snel en blikken naar buiten. Door het grote raam zien we Jiro hier heen stappen. "Als je het over de duivel hebt." Grap ik, maar ze ziet er het grappige niet van in. Zonder nog wat te zeggen draait ze haar om en haast ze zich, waarsschijnlijk, naar Jiro.

De rest van de namiddag praten Amelia en ik verder over vanalles en nog wat. Veel hebben we hier niet te doen om de tijd te doden. Af en toe kunnen we Killian overtuigen om met ons het dorp in te gaan. We mogen er niet alleen heen en de enigste die ons kan beschermen is hij.

Maar dat kan natuurlijk alleen als hij al zijn werk af heeft en dat gebeurt niet vaak. We zuchten tegelijk en besluiten ons klaar te maken voor het avondeten, dat we hoogstwaarschijnlijk ook alleen zullen moeten opeten.

Gezeldschap aan tafel krijgen we niet vaak, iedereen heeft altijd wel wat te doen. We zetten ons in stilte aan tafel en wachten tot de bediendes het eten serveren. Tot onze verbazing voegen ook moeder en Jiro zich aan tafel. Dit voorspelt niets goed.

Moeder schraapt haar keel en vraagt om onze aandacht. "Jiro heeft een vrouw gevonden." Amelia en ik happen naar adem en kijken geschokt naar Jiro, die met een grote glimlach aan tafel zit.

"Dit wil dus zeggen dat de kroning niet lang meer zal duren en we haar en haar familie binnenkort zullen verwelkomen." Jiro zijn lach verdwijnt en hij neemt te snel een hap van zijn eten.

"Ook Lyna en Eros zullen aanwezig zijn." De naam Eros spuugt ze bijna uit en kijkt met een walgende uitdrukking naar haar bord. "Komt Ryan ook?" Jiro stelt de vraag zonder angst terwijl Amelia en ik zitten te trillen op onze stoel.

Ryan is al jaren niet meer hier geweest en god weet wat hij aan het doen is. Ik weet niet of hij zelfs nog welkom is hier. Wat we wel weten is dat ze een boontje hebben voor elkaar maar het beiden niet toegeven. Zonder nog iets te zeggen staat ze op en verlaat de eetzaal.

Ik zucht en kijk Jiro met samengeknepen ogen aan. "Je vertelde ons helemaal niets over je nieuwe prinses. Bovendien leek je niet zo blij met de kroning." Ditkeer zucht Jiro en legt zijn bestek neer.

"Ik houd van haar, dat is zeker. Het enigste probleem is dat we haar koninkrijk moeten overnemen en ik hier dus weg moet. Daar is moeder uiteraard niet zo blij mee en ze wil het bespreken op de ceremonie." Hij wrijft met zijn handen over zijn gezicht en ziet het gevecht tussen hem en zijn moeder duidelijk niet zitten.

"Het komt wel goed, zeker als Ryan aanwezig is." Ik knipoog naar Jiro die grinnikend rechtstaat en ook de zaal verlaat.