Long may she reign

3

Melissandra

Mijn klamme handen veeg ik af aan mijn jurk. Nog even en de balzaal zou vol staan. Zenuwachtig wieg ik van het ene op het andere been, met spijt dat ik zo'n hoge hakken moest aandoen.

Jiro voegt zich naast me toe en lijkt enthousiast te zijn over het weerzien van zijn prinses. Ik ben blij voor hem, bang voor mezelf.

Ten eerste zouden Eros en Lyna komen, wat het enigzins beter maakt. Maar ook Ryan zou zometeen binnen kunnen wandelen en ik durf me niet in te beelden wat voor een effect dat kan hebben op moeder.

En als laatst zouden er ook enkele mogelijke kandidaten voor mij tussen lopen. Ik wil de aandacht vandaag absoluut niet naar mezelf willen trekken, al zou het in het voordeel van Jiro kunnen zijn als ze het hebben over wie welk koninkrijk overneemt.

Toch voelt het verkeerd om in de belangstelling te staan nu, maar moeders wil is wet. De deuren die openzwaaien en een briesje naar binnen doen waaien laten me verschrikt opkijken.

De eerste paar mensen beschouw ik als kennissen. Het zijn diegene die enkel komen als er iets te doen is. In principe komt hier nooit nog iemand aangezien moeder iedereen veracht, maar je snapt wat ik bedoel.

Niet veel later stappen Eros en Lyna door de grote deuren. Ik wil er gelijk heen gaan maar wordt tegengehouden door mijn moeders blik. Met een zucht zet ik enkele stappen terug en wacht met Jiro en Amelia tot ze bij ons komen.

Ondertussen is Jiro ongeduldig aan het wachten op zijn bruid, Amelia staat haar maar te vervelen naast me en ik neem het haar niet kwalijk. Al is het best spannend wetende dat Ryan ook komt.

Althans, we verwachten dat hij komt. Ik hoop het zelfs. Nog een zucht verlaat mijn mond terwijl mijn moeder naar ons loopt. Achter haar volgen Eros en Lyna.

"Hey meisjes! Ooh wat lang geleden!" Lyna trekt Amelia en mij in een knuffel terwijl Eros Jiro goedkeurend aankijkt. Hij leunt voorover en fluistert iets in Jiro's oor. Het is duidelijk dat wat hij zei, zorgde voor een ego boost.

"Maïsha, hoe heb je toch zo'n mooie kinderen ter wereld gebracht?" Moeder lacht zachtjes met de woorden van Lyna. Ze geven elkaar nog een knuffel voordat ze zich een weg banen naar het buffet.

Mijn maag gromt instemmend mee met dat idee, maar ik moet nog even wachten op- wel, volgens mij weten er haar naam niet eens. Lang laat ze ons echter ook niet in spanning.

"Koninging Maïsha. Fijn om u eindelijk te ontmoeten." De vrouw voor me buigt diep en moeder doet hetzelfde. "Eensgelijks, prinses Cordelia." Ook Amelia en ik buigen diep en volgen het gesprek tussen moeder en Cordelia.

"Laten we ter zaken komen. Ik heb vernomen dat jij graag thuis blijft?" Ik trek mijn wenkbrouwen op bij de brutale toon van mijn moeder. Cordelia lijkt het niet te merken terwijl Jiro een geirriteerde blik naar moeder stuurt.

"Inderdaad mevrouw. Ik ben enigskind dus er zou niemand in mijn land kunnen regeren en dat is een probleem." Moeder knikt en kijkt me aan alsof ze aan het bedenken is of ik toch nog een goede kandidate zou zijn om dit land te regeren.

Al snel wordt haar blik van me af getrokken als de grote deuren weer open gaan en Ryan binnen komt. Jiro pakt Cordelia vast en vluchten ook naar het buffet. Amelia en ik sturen hem dodelijke blikken.

Ryan merkt ons op en stapt met een trage pas op ons af. Hij heeft een kleine glimlach spelen rond zijn lippen, terwijl moeder hem strak aankijkt.

God, laat er vanavond geen doden vallen.