မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_14 (Uni)

မောင်ထူးက ဘာဟင်းတွေကြိုက်မှန်း ကျွန်တော်မသိဘူး။ လူလေးက ငါးမကြိုက်ဘူးလားဆိုတဲ့ အမေ့အသံကြားမှ ငါးဟင်းထည့်မစားမှန်းသိတယ်။ ကျွန်တော်နည်းနည်းတော့ အားနာသွားတယ်။ မောင်ထူးတို့အိမ်မှာဆို အမြဲတမ်းကျွန်တော်ကြိုက်တာတွေချည်းပဲ ချက်ကျွေးခဲ့တာ။ ငါးဟင်းမကြိုက်ဘူးလားလို့ ကျွန်တော်မေးလိုက်တော့ မောင်ထူးက ခေါင်းခါပြတယ်။ ပြီးမှ အရိုးဆူးမှာစိုးလို့မစားတာပါတဲ့ ပြန်ဖြေတယ်။

ကျွန်တော် ထမင်းပန်းကန်ထဲကို ငါးဖက်တွေ ဆယ်ထည့်လိုက်တယ်။ အမေက မျက်စောင်းလှမ်းထိုးတာကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အရိုးနွှင်နေလိုက်တယ်။ နွှင်ပြီးသား အသားတွေကို မောင်ထူးပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကနေလည်း စိတ်ချလက်ချ စားလို့ရတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ တကယ်လည်းစားစေချင်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ဆီက ငါးက မြစ်ငါးစစ်စစ်ဖြစ်တာမို့ အရမ်းချိုတယ်။ မွေးမြူရေးငါးတွေနဲ့ ဘာဆိုဘာမှမဆိုင်ဘူး အရသာက။ မောင်ထူးက ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။ ရတယ် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်စားလို့လည်းပြောတယ်။ အံ့သြနေတာကအမေ။ ဘေးကနေ မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ လိုက်ကြည့်နေတာ။

"အေးမာရေ... လှန်းထားတဲ့အဝတ်တွေသွားရုတ်စမ်း"

ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ထအော်လိုက်တဲ့အမေ့ကြောင့် မောင်ထူးတို့တောင်လန့်သွားရတယ်။ မမက အခန်းထဲကထွက်လာပြီး ဘာဖြစ်လို့လဲအမေလို့ မေးတော့ လေကြီးမိုးကြီးကျလိမ့်မယ်တဲ့ အမေကပြန်ဖြေတယ်။
မောင်ထူးနဲ့ကိုဇော်ဇော်က ကြောင်တောင်တောင်ရယ်။

"အမေရေ..."

ကျွန်တော်အော်မိသွားတယ်။ မမက ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုပြီး အနားလာထိုင်တယ်။ ဒီမှာလေ ညည်းမောင်က ငါးရိုးနွှင်ပေးနေတယ်တဲ့ အမေကပြန်ပြောနေတယ်။ မမကလည်း အံ့သြဘနန်းနဲ့ တကယ်ကြီးလားတဲ့။ ကျွန်တော်ငိုချင်စိတ်ပေါက်သွားတယ်။ အရှက်တွေကွဲတော့မယ်လို့လည်း ခံစားနေရတယ်။

ကျွန်တော်တို့ထမင်းစားပြီးတော့ အမေနဲ့မမ ထမင်းစားကြတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ မောင်ထူးတို့ကိုခေါ်ပြီး ခြံထဲက ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်တို့အိမ်က အသားအိမ်ကိုမှ နှစ်ထပ်ဖြစ်ပြီး ခြံကလည်းကျယ်တယ်။ ခြံထဲမှာ ဂွေးတောက်စင်ကြီးထိုးထားတယ်။ အဲ့စင်ရဲ့အောက်မှာ လူတွေထိုင်ဖို့ ကွပ်ပျစ်ထိုးထားတာ။ အခုကျွန်တော်တို့က အဲ့ဂွေးတောက်စင်အောက်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ။