မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_13 (Zawgyi)

ကြၽန္​ေတာ္ မ်က္လုံးကသာ ဇာတ္ကားေရာက္ေနတာ စိတ္ကေတာ့ ဟိုေန႕ကထူးေအာင္နဲ႕ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို ျပန္ေတြးမိေနတယ္။ ဘာလို႔ သိပၸံပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္တာလဲ ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ ဘာတဲ့ Teleportation တီထြင္ခ်င္လို႔တဲ့။ သူၾကည့္ဖူးတဲ့ဇာတ္ကားထဲက မင္းသားက တစ္ခုခုကိုမ်က္လုံးထဲမွာပုံေဖာ္လိုက္တာနဲ႕ အဲ့ေနရာကိုေရာက္သြားတယ္တဲ့။ သူလည္းအဲ့လိုျဖစ္ခ်င္လို႔တဲ့။ သူသာအဲ့တာကိုထြင္နိုင္သြားရင္ ကားေတြ၊ ေလယာဥ္ေတြေနခဲ့ေတာ့ သူ,သူေဌးျဖစ္ၿပီတဲ့။ အေတြးထဲမွာပုံေဖာ္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပေနတာထင္တယ္။ အားရေက်နပ္ေနတဲ့႐ုပ္နဲ႕။ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ အ႐ူးလို႔လည္း မေျပာရက္ဘူး။

ထူးေအာင္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ညားမွ သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကို တစ္ခုမက်န္လိုက္ပို႔ပစ္ဦးမယ္။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုခ်ိတ္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္က အထုတ္ပိုးေတြသယ္။ နိုင္ငံအႏွံ႕ေလွ်ာက္သြားၾက။ ေလယာဥ္ေပၚေတြမွာဆို ထူးေအာင္ကမ်က္ေမွာက္ကုတ္ၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနမယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးရင္းနဲ႕အူေတြယားလာၿပီး ေခါင္းအုန္းကိုထုရိုက္မိေနတယ္။ ၿပီးမွ ထူးေအာင္နိုးသြားမွျဖင့္ဆိုၿပီး ရပ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ထူးေအာင္နိုး၊မနိုး သြားေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္။ မနိုးလာလို႔။

-----------------------------------------------------------

အခုတေလာ ထူးေအာင္ကိုၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးပဲ။ အိမ္မက္ဆိုးေတြလည္း မက္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ လန႔္လန့္ၿပီး နိုးလာတတ္တယ္။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲေမးေပမယ့္ သူက မေျဖဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ေရွာင္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူအခန္းေျပာင္းသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ေျပာင္းသြားတာလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္မ်ား အမွားတစ္ခုခုလုပ္မိထားလား။ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုေမးခ်င္တယ္။ ဘာလို႔အခန္းေျပာင္းသြားတာလဲ။ ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနတာလဲဆိုတာကို။ ဒါေပမယ့္ မေမးရဲဘူး။ ေမးဖို႔လည္း အခြင့္အေရးမရခဲ့ဘူး။

အရိပ္ရတဲ့အပင္ႀကီးေအာက္မွာ ထူးေအာင္ထိုင္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္စကားသြားေျပာရင္ ေကာင္းမလားဆိုၿပီး ခ်ီတုံခ်တဳံျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေျပာမယ္လို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စကားမရွိ စကားရွာၿပီး ဟိုဒီေလွ်ာက္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မၾကာဘူး ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ထူးေအာင္ဆီက အသံထြက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အင္းလို႔ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္ကထိုင္ေနရာကေန ထရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ဖို႔လွည့္တယ္။ ထူးေအာင္က ဒီလိုပဲထြက္သြားေတာ့မွာလား။ ကြၽန္ေတာ္ ကေယာင္ေျခာက္ျခားနဲ႕ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမိသြားတယ္။ သူကျပန္လွည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကို ငုံ႕ၾကည့္လိုက္တာေၾကာင့္ သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ အၾကည့္ခ်င္ဆုံတယ္။
ရင္ေတြတုန္ေနလို႔ ကြၽန္ေတာ္ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာနိုင္ခဲ့ဘူး။ ထူးေအာင္ကေတာ့အေဝးမွာ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီ....