မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_12 (Uni)

စာကျက်ရတာစိတ်မပါပေမယ့် ကိုဇော်ဇော်က စာမေးပွဲကိုအောင်,အောင်ဖြေတဲ့။ စာမေးပွဲပြီးတာနဲ့ ထူးအောင်နဲ့ ဘယ်လိုခင်အောင်လုပ်ရမလဲဆိုတာကို အတူတူအကြံဉာဏ်ထုတ်ရအောင်တဲ့။ ထူးအောင်က အောင်မှာသေချာတာမို့ မင်းကမကျစေနဲ့တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်စာတွေကျက်နေရတယ်။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လို့မဖြစ်ဘူးလေ။

ကျောင်းတွေပိတ်တော့ ထူးအောင်က ရွာပြန်သွားပြန်တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ထူးအောင်နဲ့ ဘယ်လိုခင်အောင်လုပ်ရမလဲဆိုပြီး နေ့တိုင်းအကြံထုတ်နေတယ်။ အောင်စာရင်းထွက်တော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးအောင်တယ်။ ထူးအောင်လည်းပြန်ရောက်လာတယ်။

နောက်တော့ ကိုဇော်ဇော်ကပြောတယ်။ ထူးအောင်က အဆောင်နေမှာတဲ့။ ကျွန်တော်လည်းလိုက်နေချင်ပေမယ့် အိမ်ကစိတ်မချလောက်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ နေခိုင်းပါတယ်။ ထူးအောင်က ကျွန်တော့်အတွက် ဘယ်လိုဖြစ်တည်မှုမျိုးလဲဆိုတာ သိနေကြတာမို့။

ကိုဇော်ဇော် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်လဲမသိဘူး။ ထူးအောင်နဲ့ကျွန်တော်က အခန်းအတူတူ နေရတယ်။
ရင်တော့ခုန်နေမိတယ်။ ကျွန်တော် ထူးအောင်ကို နီးနီးကပ်ကပ်မမြင်ဖူးသလို စကားလည်းတစ်ခါမှ မပြောဖူးဘူးလေ။ ထူးအောင်က ဘယ်လိုလူမျိုးလေးလဲ။ ဘာတွေကြိုက်တတ်သလဲ။ ဘာတွေဝါသနာပါလဲ။ အကုန်အကုန်သိချင်နေတယ်။

------------------------------------------------------

ထူးအောင်က စကားအရမ်းနည်းတဲ့ကောင်လေး။ မေးရင်လည်း ခေါင်းညိတ်၊ ခေါင်းခါလုပ်တာများတယ်။ လေချွေတာနေတာလားတော့မသိဘူး။ စကားသိပ်မပြောဘူး။ သူကမှောင်ရင်မအိပ်တတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် တစ်ညလုံးမီးဖွင့်ပေးထားရတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘယ်လိုနေနေအိပ်တတ်ပါတယ်။

တစ်ညလုံးမီးလင်းနေတော့ ထူးအောင်အိပ်ပျော်နေတဲ့ပုံလေး ခိုးကြည့်ရမယ်လို့ တွေးထားပေမယ့် ထူးအောင်ခြင်ထောင်က အပြင်ကနေဆို မမြင်ရဘူး။ တကယ်ဆိုးတယ်။

ထူးအောင်က မနက်ခင်းဆို ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ်နဲ့ ကော်ဖီတစ်ခွက်သောက်တယ်။ အရင်ကပြောတော့ ကော်ဖီမကြိုက်ဘူးဆိုပြီး အခုကျတော့ ကော်ဖီတွေဘာတွေသောက်လို့။ နေ့လယ်စာကို ကျောင်းမှာစားပြီး ညနေစာကိုကျတော့ အဆောင်နားကဆိုင်မှာ သွားစားတတ်တယ်။ တစ်ခါတလေဆိုရင် ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားတယ်။