Blue Vipers

Hoofdstuk 4 - Zwembad van donsveren

"Ik heb migraine." Loog ik, als hij zo verder bleef gaan zou het niet lang duren vooraleer mijn geduld zijn eindpunt bereikte. Alle impressies die ik vandaag had opgevangen waren zo overweldigend, ik bevond mij in een roes. "Tegen wie ga je donderdag?" Vroeg Ace die zijn mobiel erbij had gepakt. "Niet die van de vorige keer, zijn er geen nieuwkomers?" Ging Drake op hem in, Ace scrolde op het scherm van het toestel waarna hij zijn hoofd schudde. "Zaterdag heb je enige kans."

"Zullen wij donderdag geen Mario Kart spelen?" Onverwachts sloeg Drake zijn arm om mij heen, geïrriteerd trok ik mij terug waarna Drake een speelse klap van Ace te verwerken kreeg tegen zijn borstkas. "Nee serieus, ze rijdt echt niet slecht. Ze zat achter het stuur toen we de bank uit raceten." Vertelde hij Ace, ik voelde de adrenalinekick na tintelen toen ik opnieuw dacht aan wat er zich had afgespeeld. Het voelde zo onwerkelijk, zo surreëel. Ik had nog nooit zo hard het gaspedaal ingetrapt.

Ik snapte eindelijk waar ze het al de hele tijd over hadden, straatracen. "Je wilt racen tegen mij?" De woorden vlogen letterlijk uit mijn mond zonder voorafgaande reflectie. "Ik was niet serieus engel." Ik keek hem met grote ogen aan. "Heb ik je afgeschrikt?" Vroeg ik wat hem flauw deed lachen. "Je wilde toch tegen een nieuwkomer?" Hij schudde zijn hoofd vol ongeloof waarna zijn mondhoeken de hoogte in schoten. Ik wist niet waar ik mee bezig was maar nu kon ik niet meer terugkrabbelen. Ik kon niet uitmaken of het de alcohol was dat sprak of het feit dat ik hem het tegendeel wilde bewijzen. Hij had mij vaak genoeg gekleineerd en ik wilde hem zo graag terug op zijn plaats zetten.

"Je durft niet." Concludeerde ik na de stilte die was gevallen. "We racen niet met botsauto's." De drang om met mijn ogen te rollen was groot maar ik hield mij in, hij nam mij niet serieus.

"Als ik win krijg ik je auto." Hij knikte onder de indruk. "Vraag anders meteen of je de sleutels van mijn huis mag hebben."

"Mijn huis is nog niet afgebrand." Glimlachte ik, hij speelde met zijn tong debatterend of hij mijn deal ging accepteren of niet. Ace keek mij geamuseerd aan waarna hij Drake zijdelings provocerend aankeek. Mannen hielden van een uitdaging, ik zou hem over de streep krijgen. "En wat krijg ik?" Vroeg hij.

"Meer dan vijfduizend dollar heb ik je niet te bieden." Ik liet mijn ogen op de stapel groene briefjes in mijn handen hangen. "Als ik win draai jij de eerste nacht in de stripclub mee als stripper." Zei hij verleidelijk en liet zijn donkere kijkers over mij glijden. De spanning steeg en nu was hij degene die mij aankeek alsof ik niet durfde.

"En dat is niet overdreven?" Bracht ik ingehouden uit. "Het is te nemen of te laten. Als je je best doet kun je aardig wat verdienen als stripper." Hij daagde mij uit. Ik had mijn twijfels gekregen, ik nam graag risico's maar dit ging mijn normen te boven. Hij staarde mij nu intens aan, hij kleedde mij uit met zijn ogen. Ik kon mij alleen maar inbeelden welke scenario's er in zijn gedachten afspeelden. Het opgewonden gevoel dat Alvaro mij had bezorgd kon ik haast niet meer verstoppen.

"Oké." Sloot ik de deal. Ik bleef herhalen in mijn hoofd dat ik niet anders kon. Ik wilde hem niet weer de voldoening geven dat hij de strijd had gewonnen zonder dat ik hem was aangegaan. Mijn hart klopte in mijn keel en ik voelde de adrenaline mijn lichaam toetreden. Dit was ik niet, ik was mezelf niet. Hoe langer ik mij op dit feest bevond hoe meer ik op hun begon te lijken, even roekeloos en ondoordacht.

Elke seconde die voorbij ging deed mij beseffen dat ik een foute inschatting had gemaakt, ik speelde met vuur. Ik was hypocriet, mijn hartslag werd onrustiger. Ik deed wat ik Katya wilde verbieden, ik stapte in dezelfde boot als de crimineel terwijl ik niet kon zwemmen. Ik had een kleine kans om te overleven.

"Jackson en Ruby hebben het wel erg naar hun zin binnen." Zei Drake afkeurend, hij wierp een blik de zaal in al kon ik de twee door de lichtstralen niet zien van hier. Ik was in ieder geval opgelucht dat ik mijn mobiel terug had, ik ging meteen op zoek naar Katya tussen mijn contactenlijst en belde haar op. De beltonen gingen over maar na enkele seconden werd ik overgeschakeld naar haar voicemail.