ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ရွိေနရင္ သူ႕ကိုယ္သူထိခိုက္ေအာင္ဘာမွမလုပ္ဘူးဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မခ်လိဳ႕ထင္ပါတယ္ ကိုေဇာ္ေဇာ္ပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕လိုက္လာတယ္။ ကားေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲထိုင္ရတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ေမာင္ထူးက အတူတူထိုင္ၿပီး ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေတာ့ ဟိုဘက္ခုံမွာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လွမ္းလွမ္းၿပီး အကဲခတ္ေနတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ေမာင္ထူးကိုလွမ္းၾကည့္တာေနမွာပါ။ ေမာင္ထူးကမွန္ဘက္မွာမို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ကြယ္ေနတာ။

ကြၽန္ေတာ္က ကားစီးရင္ဘယ္ေတာ့မွ မွန္ဘက္မွာမထိုင္ဘူး။ အခုလိုညဘက္ကားစီးရမယ္ဆို ပိုစိုးတာေပါ့။ မေတာ္လို႔ အျပင္ဘက္ကေန စိမ္းစိမ္းႀကီးကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က အျပင္ကေန ကားမွန္ကိုခဲနဲ႕ထုလိုက္ရင္ေရာ။ မွန္ကြဲၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာထိေနရင္ဒုကၡ။  အဲ့တာေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မွန္ဘက္မွာမထိုင္ဘူး။
ေမာင္ထူးပါလာတာေကာင္းတယ္။ ေမာင္ထူးက သရဲလည္းမေၾကာက္သလို ခဲမွန္မွာလည္းမေၾကာက္ဘူးေလ။ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနဦးမွာ။

ေမာင္ထူးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္တုန္းပဲ။ နားၾကပ္ႀကီးကလည္း တန္းလန္းနဲ႕။ ဘာေတြမ်ား နားေထာင္ၿပီး အိပ္ေနတာလဲ။ ေမာင္ထူးနားၾကပ္ကိုယူၿပီး ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္ၾကည့္လိုက္တယ္။

"မနက္ခင္းေလးအိပ္ယာနိုးရင္...
နင့္အၿပဳံးေလးနဲ႕အတူနိုးခ်င္...
အလွဆုံးေသာမင္းကို ေငးၾကည့္ရင္း...
နင္ျပင္ေပးတဲ့မနက္စာေလးနဲ႕ ငါ့တစ္ေန႕တာမ်ားကိုအစျပဳခ်င္..."

ဘန္နီၿဖိဳးရဲ႕ ခ်စ္သူအနားဆိုတဲ့သီးခ်င္းကို နားေထာင္ေနတာပဲ။ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လိုက္တာ။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕နားၾကပ္ကိုျဖဳတ္ၿပီး သီခ်င္းကိုပိတ္ေပးလိုက္တယ္။ တစ္ညလုံးနားေထာင္ေနရင္ နားေတြထိခိုက္ကုန္လိမ့္မယ္။

ေမာင္ထူးနဲ႕အတူတူ ႐ြာျပန္ရေတာ့ ဟိုသီခ်င္းကိုေတာင္ သြားသတိရမိတယ္။ ဘာတဲ့။ "ေမာင့္လက္ကိုတြဲ....ေမာင္နဲ႕မခြဲ...စိတ္ခ်ပါအၿမဲ...ေမာင္နဲ႕မခြဲ...ေဆြျပၿမိဳ႕ျပ မ်က္ႏွာပန္းလွလွ သြားၾကမယ္...သြားၾကမယ္ ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း"
ကြၽန္ေတာ္တို႔က ႏွစ္ေယာက္တည္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ပါ ပါတယ္။

မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن