Selamün aleyküm,
Nasılsınız?
Desteklerinizi bekliyorum,
Kendinize güzel bakın,
En güzele emanetsiniz...
16.11.2020
۱۷ - 17.BÖLÜM
Kendimi ağır suç işlemiş ve ifademin alınması gerektiği için siyah bir odanın içerisine alınıp ışığın masayı vurduğu bir yerde olduğumu hissettiriyorlardı.
Emir Esved ile yanyana oturuyorduk ve karşımda yüzü daha demin hemşireler tarafından pansuman yapılmış Harun duruyordu. Emir Esved, onun kolunu bırakmam ile Harun'a saldırmıştı ve denli dövdüğünü şimdi daha iyi görebiliyorum fakat Harun, bu durumdan hiç rahatsız gibi durmuyor ve gevşek gevşek gülüyordu.
Harun, birkaç kere yanıma gelmek istese de Emir Esved tarafından engellendi. Bir daha Harun'un dayak yemesine dayanamayacağım için ses çıkarmadım.
Emir Esved'in garip sakinliği durulmuş bir deniz gibi hissettiriyordu, daha demin ki halinden bir anda böyle ifadesiz bir hale bürünmesi gerçekten korkutucu.
Babamın odadan çıkması ile Emir Esved'in zemindeki bakışları Harun'u buldu, sanki dakikalarca babamın çıkmasını beklermişcesine hali vardı.
Derin bir nefes alarak Emir Esved'in önüne eğildim ve büyük ellerini, ellerim ile tuttum. Ne kadar ısrar etsem de hemşirelerin pansuman yapmasına izin vermemişti. Yanımdaki pansuma kutusunu açtım.
"Acıyor mu?" Gözlerine baktığımda bana bakmadığını aksine hala Harun'a baktığını fark ettim, gözleriyle Harun'a savaş açmıştı, tek yönlü bir savaş.
Parmağımı elini üzerindeki morluğa kabaca bastırdığımda gözleri beni buldu.
"Acıyor mu?" Başını olumsuzca salladı. Acımadığını düşünmüyorum, elleri o kadar kötüydü ki.
"Neden kavga ettin ki? Yarın dersin var bu eller ile nasıl çizeceksin?" Omuz silkti, isterse çizebilirdi fakat şu an saracağım elleri ile çizerse canı nasıl yanardı, bu adam canını hiç önemsemiyor.
"Harun'a bakmayı kesmelisin." Parmaklarında eklemlerinde açılmış yaralar vardı ve ben bu pamuğu sürersem eminim ki yanardı canı, üfleye üfleye sürmeye devam ettim.
"Dua etsin dövmediğime." Kaşlarımı çattım ve yüzüne baktım.
"Sen delirmişsin, hadi Harun'un yüzünü geçtim de sen bu eller ile mi döveceksin!" Başını salladı, birde sallıyor!
Babamın içeri girmesi ile elimdeki sargıyı hızla sardım ve ayağa kalktım.
Emir Esved'in yanına oturdum ve babamın soracağı soruları beklemeye başladım, Harun'un yüzüne baktığımda canının ne denli yandığı görebiliyorum, gülümserken bile canı yanıyordu.
"Şu adama bakmayı kes." Emir Esved'i ilk defa böyle kaba konuşurken görüyorum, onu böyle saldırgan yapan şey Harun muydu?
"Şimdi, bana daha demin ki kavgayı hanginiz anlatmak ister?" Emir Esved'e baktım sonra ise Harun'a. Galiba ihale bana kalmıştı.
"Baba." Nasıl anlatabilirdim ki?
"Ben, kızınız ile evliyim." Emir Esved'in ağzından çıkanlarla ona döndüm, sadece ben şaşırmamıştım aynı şekilde Harun'da şaşırmıştı. Yeni öğrendiği için değil tam tersine böyle bir çıkış beklemediği için.
أنت تقرأ
Yolumdaki Hira - Tamamlandı
روحانيات"Her insanın inzivaya çekildiği bir Hira'sı olmalı." Sesini her duyduğumda göğüsümde oluşan minik sancıların sebebi, iki gece karası göz. Kısa cümlelerin büyük adamı. ● 30.10.2020 - 22.11.2020 Spiritüel #2 - 22.01.2021
