"Her insanın inzivaya çekildiği bir Hira'sı olmalı."
Sesini her duyduğumda göğüsümde oluşan minik sancıların sebebi, iki gece karası göz.
Kısa cümlelerin büyük adamı.
●
30.10.2020 - 22.11.2020
Spiritüel #2 - 22.01.2021
Biraz geç geldi gibi, çok kararsız kaldım. Sildim tekrar yazdım ve şimdi az çok beğenebildim.
Desteklerinizi bekliyorum,
Kendinize iyi bakın,
Allah'a emanet olun.
15.11.2020
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
۱۶ - 16.BÖLÜM
Camın kenarında yeşermeye başlamış, çiçeklere bakıyor ve sakinleşmek için yağmuru dinliyorum. Sanki, bu yağmurun sinirimi yatıştıracağını düşünüyorum fakat başarılı olduğum söylenemez.
"Annem, geçen ay dikti onları." Ardımda duyduğum Emir Esved'in sesini duymamazlıktan geldim, öfkemi ondan çıkarmak istemiyorum.
"İstersen, hastaneye gidebiliriz." Başımı salladım. Bugün, bu kadar gerginlik yeterliydi.
"Kendim gitmek istiyorum." Emir Esved'e döndüğümde kaşları çatılsa da sabit bir ses tonu ile konuşturmayı devam ettirdi.
"Böyle bir hava da, benim götürmem daha iyi olur gibi." Emir Esved'in en sevdiğim huyu, istediği şeyleri kibar bir şekilde önüme sürmesiydi, kolumdan hunharca çekiştirip oradan buraya sürüklememesiydi. Galiba en başta ona vurulma sebebim, kibarlığıydı.
"Lütfen, kendim gitmek istiyorum." Gözlerime öyle bir bakıyordu ki, sanki pişmandı.
"Tamam ama sen durağa kadar epeyce ıslanırsın yine de durağa kadar bırakmalıyım." Başımı olumsuzca sallamam ile daha da gerildi, beni tek başıma dışarıya çıkmamı istemiyordu. Az çok anlayabiliyorum nedenini, o adam.
İçeriye gitmesi ile mutfaktan çıkarak hızlı adımlarla kapıya ulaştım, arkamda duyduğum adım sesleri ile açtığım kapıyı kapattım ve ona döndüm. Elinde şemsiye ve büyük bir şal ile duruyordu, kaşlarımı çattım.
"En azından bunları al yoksa hastalanacaksın." Başımı salladım.
"Teşekkür ederim." Bana uzattıklarını aldım.
"Akşamüstü hastaneye geleceğim, kan tahlilleri için." Başımı salladım, buna da mani olamazdım.
Ona son kez bakarak uzattığı şalı kabanımın üzerinden başıma doğru bedenime doladım, ardımdan kapıyı açarak dışarıya çıktım, yağan yoğun yağmur beni biraz korkutmuştu.
"Hira?" Emir Esved'i görmezden gelerek şemsiyeyi açarak mahallenin çıkışına doğru yürümeye başladım, dürüst olmak gerekirse oldukça fazla zorlanıyorum ve Emir Esved'in zorlandığımı anlamasını istemiyorum.
