"Her insanın inzivaya çekildiği bir Hira'sı olmalı."
Sesini her duyduğumda göğüsümde oluşan minik sancıların sebebi, iki gece karası göz.
Kısa cümlelerin büyük adamı.
●
30.10.2020 - 22.11.2020
Spiritüel #2 - 22.01.2021
Çok şükür iyiyim, sizi güzel bir bölüm ile geldim.
Desteklerinizi bekliyorum :)
Kendinize güzel bakın,
En güzele emanetsiniz :)
11.11.2020
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
۱۴ - 14.BÖLÜM
Beni bunaltan yakıcı sıcaklık içerisinde terlemiş, saçlarım yüzüme yapışmıştı ve bu beni rahatsız ediyordu. Gözlerimi aralayabilmek için elimle gözlerimi kaşıdım ve açtım.
Belimdeki kolun varlığını hissedebiliyorum, sahiplenici tutuşu hissedilmeyecek gibi değildi. Odanın içerisini dolduran ses ile başımı her ne kadar kaldırmak istesem de bu sıcaklığın içerisinden kalkmak istemiyorum fakat ezan okunuyordu.
Emir Esved'in bana izin verdiği kadarı ile ona döndüm. Yüzüne baktım, aslında yüzü güzeldi fakat güzelliğinin en güzel örtüsü gözleriydi.
Sanki güzelliğini gözlerini kapatarak örtmüş gibi.
Elimi kaldırdım, omuzuna hafifçe vurduğumda belimdeki kolunu sıklaştırarak kendine daha da yakınlaştırdı ve gözlerini açtı. Kızarmış gözleriyle bana bakıyordu, sanki neden uyandırdığımı sorgular gibi hali vardı.
"Sabah ezanı okunuyor." Başını sallayarak ayağa kalktığında ayaza düştüm ve daha deminki yakıcı sıcaklıktan kış aylarının soğukluğu ile içim ürperdi.
"Sen uyu, ben kuranı kerim de okayacağım, geri yatmam." Başımı salladım ve gözlerimi kapattım, odadan çıktığını kapının açılıp kapanması ile anladım.
Uyuyabilir miyim?
Bilmiyorum.
Sanki onun yanımdan ayrılması ile uyumam epeyce zor gibiydi, dün gece komidinin üzerinde bıraktığım telefona elimi aldım, güç düğmesine basarak saatin daha altı buçuk olduğunu fark ettim. Birkaç saat daha uyuyabilirdim.
Gözlerimi kapattım.
Yastığın bir tarafı o kokuyordu, yastığın diğer tarafı koktuğu gibi. Garip bir kokuydu, güzeldi fakat aklım hiçbir çağrışımı yoktu sanki bu kokuyu ilk ondan duyumsamıştım. Sevdiğim her şeyi hatırlatan bie kokusu vardı. Eğer huzur bir kavram değil, koku olsaydı galiba böyle kokardı, Emir Esved gibi.
Bir süre daha yatakta debelendim ve uyuyamadığımı fark etmem ile üzerimdeki yorganı iterek yatakta dikleştim, oda gerçekten soğuktu. Eğer, Emir Esved yatakta değil de yerde yatsaydı büyük ihtimalle sabaha kalmadan hastaydı.
