ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့ကို ေငးေနတယ္။ ကိုယ့္ဇာတိအေၾကာင္းေျပာေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာက ျပံဳးေနမယ္ထင္တယ္။ ေမာင္ထူးက ေငးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့႐ွက္သလိုပဲ။

အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အျပင္မွာ မိုးက႐ုတ္တရက္ရြာခ်လာတယ္။ နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ (7)နာရီအတိ။

"မိုးေတြတအားရြာေနတယ္ မင္းဘယ္လိုျပန္မလဲ"

ေမာင္ထူးကကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီးေမးတယ္။

"အရင္ေန႔ေတြတုန္းကလိုပဲ မင္းလိုက္ပို႔မွာမလား...နည္းနည္းပါးပါးစိုတာရတယ္... ငါအေဆာင္ေရာက္မွ အက်ႌ လဲလိုက္မယ္"

"ကားေသာ့ေမေမသိမ္းသြားတယ္"

"ဟမ္..."

ေမာင္ထူးရဲ့ကားေသာ့ကို သူ႔အေမကသိမ္းသြားတာလား။ အန္တီအိမ္မွာမ႐ွိရင္ ေမာင္ထူးက ကားမသံုးရဘူးလား။
အန္တီက သေဘာေကာင္းမယ့္ပံုပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကို လိုက္မပို႔ခ်င္လို႔ ေမာင္ထူးကအေၾကာင္းျပတာေနမွာ။ မယံုပါဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထူးကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးက သူ႔ညီကိုျပန္ၾကည့္တယ္။

"ေမေမက ကိုႀကီးကိုစိတ္မခ်လို႔ ခရီးေတြဘာေတြသိပ္မထြက္ဘူး။ ထြက္ရင္လည္း ကားေသာ့သိမ္းထားခဲ့တယ္။ ေမေမခရီးထြက္ေနရင္ ကိုႀကီးက ကားမေမာင္းရဘူး"

ေမာင္မႉးက ႐ွင္းျပတယ္။
ဘာလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေမးေတာ့ စိတ္မခ်လို႔တဲ့ ျပန္ေျဖတယ္။ ေမာင္ထူးတို ့ရပ္ကြက္ကသူေဌးရပ္ကြက္မို ့အငွါးကားေတြ ့ဖို႔ကမလြယ္ဘူး။ အခုလိုမိုးေတြရြာေနေတာ့ ပိုဆိုးမယ္။ ေမာင္ထူးကလည္း လိုက္ပို႔လို႔မရဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...

"ဒီမွာပဲ အိပ္သြားလိုက္ေလ မနက္မွျပန္ေပါ့" ေမာင္ထူးကေျပာတယ္။ အဲ့တစ္နည္းပဲ႐ွိေတာ့တာဆိုေတာ့လည္း အင္းေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ ထမင္းဝိုင္းကိုလည္း လက္စသတ္လိုက္ၾကတယ္။

------------------------------------

အိမ္ထဲကို လူတစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ မိုးေရေတြလည္း စိုရႊဲလို႔။ ေမာင္ထူးက အဲ့လူဆီထသြားတယ္။ စကားခဏေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့လူက အိမ္အေပၚထပ္ကို တက္သြားၿပီး ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေမာင္မႉးထိုင္ေနတဲ့ဆီကို ျပန္ေလ်ွာက္လာတယ္။ တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ အေပၚထပ္တက္သြားတဲ့လူ ျပန္ဆင္းလာတယ္။ ေရစိုေနတဲ့အဝတ္ေတြ သြားလဲခဲ့တာထင္တယ္။

မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)Where stories live. Discover now