Keeps Forgetting Memory(ON - GOING)

CHAPTER 4

REMINDERS:

WALA PO AKONG ANY INTENTIONS TO GIVE BAD THOUGHTS ABOUT PROFESSIONAL WORKS at lahat lang po ito ay KATHANG ISIP LAMANG.

Kung meron mang pangalan ng tauhan, lugar, o pangyayari na pareho sa kwento ko at sa inyo ay hindi ko po ito sinasadya at nagkataon lamang.

THIRD PERSON POV

"Boss, mamaya daw ang trip nila, 8 a.m."

"Maghanda kayo.." ngumisi ang boss nila. "Ipaparamdam natin sa kanila how cool near-death experience is."

JAYN'S POV

"Isang lalaki ang natagpuan sa tulay ng San Icazo na wala ng buhay. Wala pang nakakita sa kung sino ang pumatay at nag-iwan dito at hanggang ngayon ay pinaghahanap parin ng mga polisya ang taong gumawa ng karumal-dumal na krimeng ito. Ayun rin sa polisya ay ang pagbaon ng bala sa puso niya ang naging dahilan ng pagkamatay niya. At para sa iba pang impormasyon o ebidensiya na makakapagturo sa taong pumatay dito, tumawag lang kayo sa aming istasyon. Sa uulitin ako po si Karen McLean Heyscock, nagbabalita."

"Tsk. Tsk. Talamak na naman ang patayan, jusko po! Kaya mag-ingat ka Jayn ha." ate

"Wow, concern ah."

"Di naman, wala lang kasi akong pera para ipalibing ka, wala rin akong ipakape sa mga bisita--aray naman!"

Binato ko man lang siya ng damit na hawal ko.

Nagliligpit ako ngayon dahil mamaya na ang trip namin. Galing no, gayahin niyo kasi ako, tamang procastinate lang.

"Charot lang naman 'yun, syempre ayaw kitang mamatay."

"At bakit naman?"

"Kailangan pa ba ng rasun yun? Basta ayaw kitang mamatay ganun na yun."

"Ahh, how sweet." sarkastikong kong pagsabi sa kanya

"Pero...hindi ko pa rin alam kung sino ang naglagay ng letter sa bahay natin Jayn. Tinanong ko na nga mga kapitbahay natin pero hindi rin nila alam. Pisteng kapitbahay! Mga walang ambag! Tsismis lang magagaling!"

Natawa na lang ako sa pinagsasabi niya. Ganyan yan eh, sinisisi ang iba kapag wala ng masisi.

"Eh anong pinaglalaban mo, aber?" humarap ako sa kanya at tsaka nag cross-arm.

"Na..n-na dapat hindi na tayo magkaroon ng kapitbahay?"

'Bobo'

Binilisan ko na lang na iniligpit ang gamit ko at nagpaalam na. Sumakay na ako ng taxi kahit ang mahal ng bayad, no choice eh.

Habang nagbabyahe ay iniisip ko yung nangyari aa akin kahapon. Yung sulat na pinadala ng kung sino man at wala parin kaming ka ide-ideya kung bakit kami pa.

'Kailangan ko boyfriend hindi mamamatay tao. Ang gusto ko ang isasaksak sakin ay junior hindi kutsilyo.'

At pangalawa yung nakita ko na di ko alam kung imagination ko ba 'yun o totoo?

'Putaenang buhay to! Mahirap na nga kami tas papatayin pa ako? Payamanin niyo man lang sana ako bago bawian ng buhay, hayss.'

~~~~~~~~•~~~~~~~~~•~~~~~~~~~~~~•

After 20 minutes ay nandito na ako sa labas ng school pero.. Bat walang tao??

Nagpalinga-linga pa ako sa paligid pero wala talaga! Mukhang tanga na ako dito na tintingnan ng ibang estudyante dahil, MALETA pa naman yung hawak ko.