Jazz's pov.
Matapos mag hapunan umakyat na ako sa kwarto ko dahil wala din naman akong gagawin. Sabi nila ninang wag muna daw akong mag trabaho bilang sorry nya,
Nadaanan ko si rhiona habang papaakyat sa taas. Inirapan nya lang ako at nilagpasanan. Ano kaya problema nya?
Hindi kona pinansin at pumasok nalang sa kwarto ko. Grabe ang laki talaga ng hotel. I wonder kung may mga taong nag stay dito. Pag
balik ko sa bahay pipilitin ko sila mama na dito muna mag bakasyon.
Pag-kapasok ko palang sa kawarto nandon na agad si andres. Ano ba ginagawa nya dito?
Akala ko umakyat na sya para matulog. "Ano ginagawa mo dito?" Tanong ko sakanya. Umupo sya sa kama at tinitigan yung mga gamit ko na nakakalat.
Inayos kona yon ha? Teka bat ba kase nya pinakiki-eleman yung gamit ko.
"May sinabi ba akong paki-elaman moyan?!" Hinayak ko yung cellphone kong 3% nalang yung charge. Simula nung napunta ako dito hindi kona ginalaw yang cellphone nayan.
"Since boyfriend mo naman na ako may karapatan na akong tignan yan." Para syang bata. Nag cross arms pa.
"Anong meron? Wala kaya!" Sigaw ko sakanya sabay upo sa tabi nya para ayusing yung gamit ko.
"Ah, wala pala." He smirked. Tinignan ko sya, para talaga syang bata na parang ewan.
"Ano tinitingin-tingin mo jan?" Mataray kong tanong. Hindi nya ako pinansin at kabod nalang akong niyakap.
"Huy! Anong ginagawa mo?"
"Hindi ko talaga inasahan na mangyayari ito saakin." Bigla nitong sabi. Hindi ko maintindihan yung pinang-sasabi nya. Hindi din ako makapag-focus dahil yakap-yakap nya ako.
Nararamdaman ko yung pag-tbok ng puso nya. "Ulol! Bitawan moko!" Sigaw ko dito habang tinatry umalis.
Ang higpit talaga ng pag-kakayakap nya saakin. "I love you." Narinig kong bulong nito. Hindi ako maka-kibo. Hindi ko alam kung nanaginip ako o hindi.
I have trust issues kaya hindi ko agad pinaniwalaan yung sinabi nya, pero bakit ganito yung nararamdaman ko? Bakit parang bumilis yung tibok ng puso ko.
Ano bang nangyayari saakin? Nakaka-irita at the same time nakaka-kilig?
"I-i loveyoutoo." Mabilis kong sabi. Sana hindi nya narinig kase hininaan ko talaga yon eh.
"Ano?" Bigla nya akong hinarap sakanya. Nakita ko yung tuwa sa mukha nya. Ang cute nya, para syang bata.
"Wala! Bingi ka kase!" I shouted before aggressively pulling his hands off me. Hindi sya bumitiw at mas lalo pang hinigpitan yung pag-kakahawak saakin.
Tinulak nya ako sa kama at pumatong sya saakin. "Uulitin mo yung sinabi mo o bubuntisin kita?" Seryoso nitong sinabi. Nagulat ako kaya medjo napatalon ako.
"Gago! Ayaw! Tulong!" Sumigaw sigaw ako hoping mariring nila. Seryoso ba sya?! Nasisiraan naba sya ng ulo?!
Sisigaw pa sana ako kaso tinakpan nya yung bibig ko. "Shhh... i'll be gentle" he said huskily. Omg! Irarape nya ako! Sabi kona dapat h8ndi na ako lumalapit sa mga lalaki eh.
Naramdaman kong tumulo yung luha ko sa kaliwang pisnge ko. Tinignan ko si andres at agad nya akong binitawan.
"Jazz, prank lang yon." Nag-aalala nyang sabi habang nag-hahanap ng pamunas ng luha ko.
Dinalhan nya ako ng pamunas at pinunasan nya yung pisnge ko. "Hindi nakakatawa!" Sigaw ko sakanya.
Tumawa lang ito at bigla akong hinalikan sa pisnge. Uminit yung mukha ko. "Sorry na, ang panget mo palang umiyak." Asar nito.
Kaagad kong hinampas yung braso nya at binato sakanya yung pamunas.
Tumalikod ako sakanya para itago yung mukha ko pero tinawanan nya lang ako.
"Pag-ginawa mo talaga yon saakin, nako mapapatay kita." Sabi ko sakanya. Natahimik sya saglit.
"Patay naman na ako, eh" may narinig akong binulong nya. Agad akong tumalikod at mukhang nataranta din ito.
"Ano?" Nag-tataka kong tanong. His expression change. From being scared to being quiet.
"Hoy, ano sinabi mo?" Tanong ko dito habang inaalog yung braso.
"Sabihin mo muna yung sinabi mo kanina." He smirked.
"Anong sinabi kanin- ahh. Ayoko!"
"Edi hindi ko din sasabihin yung akin." Umakto ito na parang bata.
"Edi wag!" Sigaw ko tapos nag cross arms.
******
Next chapter~
Siguro alam nyo na yung mangyayari? Na-spoil kona sa chapter 27, eh. Don't worry hindi lang yon yung mangyayari. Hehe.
