Pagkarating ko sa Inuupahan Kong bahay ay nagluto na ako pagkatapos kung maluto naligo ako at kumain na.
NASA kwarto na ako ngayon di ko na naman maiwasan isipin sila mama. Kailangan ko na talagang tanggapin ang trabahong inaalok sakin ni Kuya Ethan para naman may pagkaabalahan ako.
Nakatulogan ko na lang ang pag iisip sa masasakit na bagay na nangyari sakin. Wala naman akong balat sa pwet pero bakit ang malas.
Nagising ako ng may malakas na kalabog galing sa labas ng pinto.
Casper lumabas ka dyan. G*go ka. Mamamatay tao ka. Lumabas ka dyan.
Si ate ano ba na namang nangyari at nagwawala siya. Umalis na nga akot lahat lahat..Ang malas ko talaga.
Naglakad ako pababa ng NASA baba na ako ay binuksan ko na ang pinto pero nagulat ako sa mga sumunod na pangyayari.
"Hayop ka mamamatay tao ka" sabi niya sabay sampal sakin at sabunot. "Malas kang bayot ka. Bakit ka pa kasi binuhay ni mama." Muli nyang saad.
"Ano bang pinagsasabe mo ate? Kung pupunta ka lang dito para pag salitaan ako ng masasakit na salita. Makakaalis ka na. Hindi ko kailangan ng salita mo." Inis ko saad.
Nagtitimpi ako sa kanya dahil ate ko siya. Ma's matanda siya sakin pero respito naman sa mga taong nakatira dito kahit hindi na sakin . Gabing Gabi na nanggugulo pa siya. Asan utak niya? Nasa paa.. Bweset
"A-alam m-mo bang w-wala n-na si".putol na sabi niya habang umiiyak. Pero nagulantang ako sa sumunod na sinabe niya." Si mama wala. Iniwan na niya kami dahil sayo.
Hindi ako nakagalaw. Tinakasan ako ng lakas. B-bakit si mama pa. Pwede namang ako na lang. Ako naman ang malas talaga eh.
Ganun ba talaga kasama ang pagiging bakla at pinarusahan ako ng todo. Mahal na mahal ko si mama. Kahit naman di niya ako matanggap. Ayos lang basta ba nakikita ko siya. Kaso bakit ganun kinuha na siya sakin agad.
"Ate" ang nasabi ko na lang at napahagulgul ako.
Pero ang lakas niya pa nung pinalayas niya ako. Anong nangyari bat nag ka ganun. Bakit naman ganun mama. Kahit naman may kunting galit ako sa kanya di ko gugustuhing mawala siya.
"Ate sorry..sorry...sorry.." Paulit ulit kung saad Kay ate habang umiiyak.
"Ate sorry." Ang ulit Kong saad. Yayakapin ko Sana siya kaso tinabig niya ang kamay ko. Napaupo na lang ako sa may pintuan.
" We don't need your fucking simpaty. Kung pwede ko lang kunin ang buhay mo kapalit ng buhay ni mama para muli siyang mabuhay gagawin ko. Kaso Hindi pwede at Hindi nararapit ang maruming katulad mo para Kay mama." Ang walang buhay niyang saad.
"Simula ngayon hindi ka pwedeng pumunta sa burol ni mama. Tutal ako ang pinaka matanda,ako ang ate. Ipinagbabawal ko na ang pagtapak mo sa kahit saan mang lupain na mirun tayo- I mean KAMI." Ang saad niya akala ko tapos na siya ngunit hindi pa pala.
"Simula sa araw na to. Wala ng Cleofini Andrada kaming kapatid. Sa araw na to patay ka na para samin." Ang dogtong niya pa.
"Kung ang tulad mo lang din ang magiging kapamilya ko. Kahit hindi na ma's gugustuhin ko pa ang mga bago Ku ngayong kapamilya kaysa sa inyo."
Balang araw luluhod kayo para sa kapatawaran ko. Balang araw hihingin mo ang tulong ko pero tatalikuran rin kita. Tandaan mo yan ate.
Iyak ako ng iyak pagka Alis ni ate akala ko kaya ko pero Hindi pala. Wala na mag isa na talaga ako.
Nagulat ako ng bigla na lang may yumakap sakin.
"Shhh stop crying now. You're totally in mess. Ang pangit mo umiyak." Alam Kong pinapagaan lang ni Kuya Ivan ang nararamdaman ko.
Si Kuya Ivan ay isa sa mga Kuya ko siya lang ang tumanggap sakin nung mga panahong iniwan ako ng lahat.
"Kuya si mama wala na." Umiiyak Kong saad. Nahihirapan na akong huminga.
Niyakap niya ako at yun ang huli Kong naaalala dahil dumilim na ang buong paligid
--------
Gawdness katatapos lang ng bagyo. Buti na lang ligtas aketch. Kaimbyerna si Mayor di ko siya nasight seing. Kagwapo pa naman niya. Majujuntis ka sa isang tingin niya lang HAHAHAHA.
please vote
Comment na din kayo. Tumatanggap ako ng Hate HAHAHA
Sorry sa wrong graham I mean grammar tomgots na akitch eh.
Lab you Guys
