11

219 6 1
                                    

Namjoon ran as fast as he could when he found out Seokjin's hospital room number. Hingal na hingal sa sya noong nakarating na sya harap ng pintuan nito. He saw Yoongi sitting beside Seokjin talking to him. When Namjoon made a noise everyone looked at him. Kitang kita kung paano nag liwanag at nag karoon ng kulay sa mukha ni Seokjin ng makita nya si Namjoon. Pero sa loob looban nya sumasakit yung puso niya.

"Guys.. doon muna tayo sa labas." Sabi ni Hobi. Lahat naman sila tumayo at lumabas na. Nahuli ni Yoongi. "Don't you dare hurt him" Yoongi growled in Namjoon's ear.

"J-joonie..." Seokjin smiled at him. Namjoon was shaking while sitting down at the chair beside Seokjin. He can't look at him. Minutes later, he broke down. "I'm sorry... I'm sorry... I'm sorry... Seokjin I'm so sorry." Iyak nya sa tabi ni Seokjin.

Seokjin tried to bring up his own hands, para sana ilagay sa taas ng ulo ni Namjoon pero hindi nya nagawa. He was too weak to move.

"I-I-I understand N-n-namjoon..." "I-im sorry i-if i w-wasn't enough-" Namjoon stopped him.

*Shh. Baby shh. You'll always be enough. More than enough. Sobra sobra ka pa." He said kissing Seokjin's forehead. "I'm the problem okay? Ako ang problema, Seokjin. Hindi ako nakuntento sayo. Ang tanga ko para saktan ka ng ganito..." He whispered while kissing every inch of Seokjin's face.

Paubaya || NamJinWhere stories live. Discover now