İLK HEYECAN (BxB) MUCİZEM SERİSİ 3. KİTAP

7.Bölüm 🌠

Umarım beğenirsiniz 🙏🏻

İyi okumalar 🌠

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Tarık
Kerim'le o geceden sonra pek konuşmamıştım. Sabah o uyurken yanağını öpmüştüm sadece minicik. O gece cidden kırılmıştım. Kendimi değersiz hissetmiştim. En azından onun gözünde öyle olmak, yani düşüncesi bile canımı yakmaya yetiyordu. Kahvaltıdan sonra ormana doğru gezintiye çıkmıştık. Kerim'le ben yavaş yavaş önden giderken, Özgür'le Ceyhun ve Kağan'la Yağız geliyordu peşimizden. İkili gruplar halinde. Kerim'le suspus olmuştuk. Hâlâ konuşmuyorduk. Kerim birden bana baktı ve ilk kez konuştu dün geceden beri.

"Özür dilerim." dedi. Yürüyorduk hâlâ. Kaşlarım havalandı şaşkınlıkla.

"Neden özür diliyorsun ki?" diye sordum şaşkınlığımı çabucak üstümden atarak. Aslında neden özür dilediğini biliyordum. Sadece birden demesi şaşırtmıştı beni.

"Dün gece grupta konuşurken kalbini kırdım sanırım. Öyle demek istememiştim. Yani en azından senin bu kadar ciddiye alacağını ve kırılacağını düşünmemiştim. Zaten bilseydim kırılacağını, öyle bir şey demezdim." dedi. Yüzüne baktım. Üzgün görünüyordu gerçekten de. Ben daha çok üzgündüm ama belli etmemek geliyordu içimden. O yüzden yine her zamanki maskemi taktım.

"Takma be kanka. Ben sana şaka takılıyorum sadece. Bende bu kadar ciddiye alacağını düşünmedim. Cidden üzüldün mü lan?" dedim kalbimin acısını görmezden gelerek. Bakışları bir değişti ki hayatımda böyle baktığını görmemiştim Kerim'in.

"Aptal!" dedi sert bir şekilde ve yerdeki taşa tekme savurdu. Bu tepkisiyle dona kalırken Kağan'ın sesiyle ona doğru baktık hepimiz. Bir şeyler söyleyecek gibi oldu ama vazgeçti. Akşama erteledi konuşmayı Yağız'la beraber yanımıza geldiler. Onlar gelirken Ceyhun ve Özgür de onlara katıldı ve hep birlikte sohbet ederek ormanda küçük bir gezinti yaptık.

Hep birlikte biraz abur cubur alıp Kağan'la Yağız'ın odasına gittik. Ceyhun bir süre sonra Kağan'a bir şeyler anlatacağını hatırlattı ve Kağan ufaktan bir gerilse de toparladı hemen. Daha sonra beklenmedik bir şekilde Yağız'la sevgili olduklarını itiraf etti. Baya şok olmuştum ama yakınlıklarından anlamamız gerekirdi.

Şoku atlattıktan sonra Kağan ve Yağız'ı ufaktan bir utandırma girişimine başladım ama yoluma taş koydukları için pek bir şey de yapamadım. Sadece kafam dağılsın diye yapıyordum bunu çünkü Kerim kalbimin içine etmişti. Beynimde sürekli onunla meşguldü. Beynimde mantıklı düşünmeyi bırakmış kalbime ayak uyduruyordu. Artık salmıştım yani.

Kağanla Yağız meselesinde de üstümüze düşeni yapıp tebrik ettik. Bir süre daha sohbet ettik. Kerim'le arada göz göze gelsek de illaki birimiz kaçınıyorduk göz temasından. Gece kalbimi kırmıştı. Her ne kadar özür dilese de basit bir özürle geçecek kadar basit değildi kalbimdeki kırık.

Kamp olayını daha fazla anlatmayacağım burada zaten diğer iki kitabımda da okudunuz.

İçime çok sinmeyen bir bölüm oldu 😐

Yorumlarınızı bekliyorum 🙏🏻

Sizleri seviyorum 💜