"ေ႐ွာင္းက်န္႔အခု ဘယ္မွာလဲ။ခင္ဗ်ားသိတယ္မလား။ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဘယ္မွာလဲလို႔!!!"
"အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆို ေလဆိပ္ကိုေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့။မင္းကသူ႔ကို ျပန္သြားေခၚေတာ့ေရာ
သူက ျပန္လိုက္မွာတဲ့လား။သူက မင္းကိုသည္းမခံႏိုင္ေတာ့လို႔ စြန္႔ပစ္သြားတာေလ"
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ငါရေအာင္ျပန္ေခၚလာမွာ။သူက
ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွထားသြားမွာမဟုတ္ဘူး။သူ႔စိတ္
ကို ငါအသိဆံုးမို႔....သူက ငါ့ကိုလံုးဝ ထားသြားမွာ
မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငါယံုတယ္"
ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးတာနဲ႔ ရိေပၚရဲ႕ဦးတည္ရာက ေလဆိပ္ကိုသာ။
ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူက ခြင့္ျပဳလို႔ ထြက္သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ရတာလဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔။
ငါ ခင္ဗ်ားကို ထြက္သြားခြင့္မေပးႏိုင္ဘူး။
ေလဆိပ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို အေျပးအလႊား ႐ွာရသည္။ဘယ္ေလယာဥ္ခ်ိန္မွန္းမသိတာမို႔
အခ်ိန္မွီေသးရဲ႕လားဆိုတာလည္း မေသခ်ာ။
ကံတရားက တစ္ခါေလာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာသာေပးသင့္ပါတယ္။
ပိုင္ဆိုင္ဖူးသမ််ွအရာေတြထဲမွာ ဒီလူကိုတန္ဖိုးအထားရဆံုးမို႔ ဆံုး႐ွံုးလို႔မျဖစ္ဘူး။
လူအုပ္ၾကားထဲ တိုးေဝွ့႐ွာရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ
ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျဖဴလြလြ ေက်ာျပင္ေလးေၾကာင့္
ရိေပၚ စိတ္သက္သာရာရသြားခဲ့သည္။
ေသခ်ာတယ္။လံုးဝမမွားႏိုင္ဘူး။အဲ့တာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ပဲ။
အနားကို ေျပးသြားလိုက္ၿပီး လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ လွည့္ၾကည့္လာတဲ့သူက ရိေပၚ႐ွာေနခဲ့တဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ပဲ။
"ေသာက္ေရးမပါတာေတြ လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔။ငါနဲ႔ အခုျပန္လိုက္ခဲ့"
ရိေပၚဆြဲထားတဲ့လက္ကို ေ႐ွာင္းက်န္႔က အားနဲ႔
အတင္း႐ုန္းလိုက္ေတာ့ လြတ္သြားသည္။
"ငါ့ကို လာအမိန္႔ေပးမေနနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚ။ငါ့ဘဝငါ
ဘယ္လိုေနေန မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူး"
"ေ႐ွာင္းက်န္႔!!!"
ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေၾကာင့္ ရိေပၚဘာမွ
နားမလည္ႏိုင္ေတာ့။ေအးစက္စက္ အၾကည့္ေတြက
လည္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုဖို႔ ခက္တယ္။
Chapter 25
Zacznij od początku
