hyeya ;; seulrene

hyeya

son seungwan'ın kafası son zamanlarda çok doluydu. sınav kağıtlarına bütün dikkatini vermek onu yoruyordu. aklına birdenbire gelen fikirle huzurla doldu. uzun zamandır sahile gitmiyordu, şimdi orada bulacağı huzuru düşününce içi bir hoş olmuştu.

burnunun ucundan düşmek üzere olan gözlüğü tuttu ve masaya bıraktı. koltuğa bıraktığı kırmızı atkısını boynuna sardı, kahverengi mantosunu giydi. siyah botlarını da ayağına geçirdiğinde hazırdı.

evden çıktı ve kapıyı kilitledi. hava soğuktu, seungwan'ın burnu hemen kırmızılaşmıştı. biraz hava alıp geç olmadan eve dönmesi ve işlerine devam etmesi gerekiyordu. bunun bilincinde olan seungwan dudaklarını birbirine bastırdı ve nemli kaldırımda yürümeye başladı.

sahile geldiğinde botları kumla buluştu. bu hissi çok özlediğini fark etti seungwan. deniz kokusunu her ne kadar üşüse de doya doya içine çekti. uzun zamandır kavuşamadığı huzuruna kavuşmuştu.

deniz kenarında yürümeye başladı. mantosunun cebinden bir sigara çıkardı ve ateşe verdi. mis gibi deniz kokusunu daha fazla içine çekmek yerine sigara içiyordu, işte bu böyle lanet bir zıkkımdı.

birkaç kere kuru bir şekilde öksürdü, zayıf bedeni sarsıldı. botlarının tabanı ıslak kumda iz bırakıyordu. havanın bulutlu olmasından mı nedir, martılar olası bir fırtınadan korkarcasına uçuşuyordu.

seungwan ayağına takılan bir şey yüzünden tökezledi ve elindeki sigarasını yere düşürdü.

"siktir ya." diye tısladı seungwan. gözlerinde birikmiş sinirle neye takıldığını anlamaya çalıştı. gördüğü şeyle kaşları havalandı, merak duygusu sigarasını bile unutmasını sağladı. kuma gömülmüş soluk yeşil rengindeki bir şişenin içinde, eskimiş birkaç kağıt vardı.

dikkatle yere eğildi, morarmış ve sızlayan eliyle kuma gömülmüş şişeyi birkaç kere yerinden oynatmaya çalıştı. sonunda çıkardığında şiseyi ucundaki tıpadan kurtardı ve şiseyi ters çevirdi.

eline doğru süzülen ilk kağıttaki cümleyi okuduğunda duyduğu heyecan giderek korkuya dönüştü.

"merhaba, ben bae joohyun. bu da benim intihar notum."