Sweet Sixteen Sweet Baby

5

3 juli

Het is officieel. Ik heb het allerleukste, liefste, en knapste vriendje van de wereld! Ik vertelde toch over Boris en zijn verrassing? Hij heeft me meegenomen naar de dierentuin. Echt super lief! En daardoor heb ik nu een leuk idee voor mijn uitnodigingen. In het winkeltje bij de dierentuin wilde Boris perse een knuffeltje voor me kopen. Bij een bepaald knuffeltje kreeg je nu gratis een T-shirtje met persoonlijke tekst erbij. Toen ik het zag, dacht ik gelijk: perfect! Het is anders, het valt op, het is gewoon super leuk! Ik hoop dat mijn moeder binnenkort een keer tijd heeft om ze te bestellen.

Volgende week komt er meer op de site over het feest. Nu heb ik alvast mijn biografie gemaakt en ruimte gemaakt zodat ik dan ook foto's kan uploaden.

Tot snel!

'He Roos, heb je even tijd om te kletsen?' Met haar telefoon tussen haar oor en schouder geklemd graait ze in de la van haar badkamer la naar haar borstel. Waar is dat ding?
'Hoi, ja hoor!' Roos klinkt vrolijk.
'Ik ben wel tussendoor mijn haar aan het doen hoor.' Ze heeft de telefoon inmiddels weer in haar hand en met haar vrije hand trekt Bo een borstel door haar haar, 'au!'
'Wat doe je?' hoort ze Roos geschrokken aan de telefoon vragen.
'O, niks. Ik probeer te multitasken, maar het lukt niet zo. Mijn borstel zit nu vast in mijn haar. Ik zet je even op luidspreker.' Bo drukt op het luidspreker-knopje en legt haar telefoon op de rand van de wastafel. 'Hoor je me goed?'
'Ja hoor, prima. Waarom ben je eigenlijk je haar aan het doen? Het is half 5. Ik heb net mijn joggingbroek aangetrokken. Ik ga maar weinig eten, want er komt vanavond een leuke film op tv en ik wil ruimte overhouden voor popcorn.'
'Haha. Gek kind. Ik had gewoon zin om lekker te tutten.'
'Wat lijken we toch lekker op elkaar. Belde je zomaar?'
'Nou, ehm.. het gaat over Boris. Hij heeft me gisteren getrakteerd op een uitje naar de dierentuin en ...'
'Echt? Wat super schattig! Het is echt een lief vriendje Bo, daar moet je zuinig op zijn!'
Bo glimlacht terwijl ze met mousse haar dikke haar in vorm probeert te krijgen. 'Ja, dat ben ik ook. Alleen, hij wil maar steeds alles betalen. Het toegangsticket, een ijsje, een knuffel. '
'Dat is toch juist lief? Doe mij zo'n vriendje! Robbie wil altijd alles delen. Of om de beurt betalen.'
'Maar Boris heeft niet zoveel geld. Hij heeft nu wel dat bijbaantje bij de ijssalon, maar daarvan moet hij alles doen. Hij wil zijn moeder zoveel mogelijk ontzien.'
'Ja, maar Bo'tje, dat is toch niet jouw probleem? Als hij niet wil betalen zegt ie dat heus wel.'
Bo kijkt in de spiegel. Nog even een paar wenkbrauwhaartjes wegtrekken en dan is ze er klaar voor. 'Dus jij vindt dat ik het zo moet laten?' vraagt Bo, terwijl ze in haar make-up la naar haar pincet zoekt.
'Bo, je moet doen wat jij wilt. Als jij hem af en toe ook wilt trakteren, moet je dat zeker doen. Er staat nergens dat meiden niks voor jongens mogen kopen toch? Maar als hij wil betalen, zou ik hem dat lekker laten doen.'
'Hatsjoe!' Kak, ze blijft het vergeten. Ze moet eerst epileren, dan pas make-up opdoen. Ze krijgt altijd jeuk als ze epileert. Door de nies schieten de tranen in haar net opgemaakte ogen. Nu kan ze weer opnieuw beginnen.
'Gezondheid!' grinnikt Roos, 'maar hoorde je wat ik zei?' 
'Ja. Je hebt gelijk. Dank je.'
'Geen probleem. Ik geef graag advies aan vriendinnen die tussendoor tutten en niesen.'
'O, sorry liefste Roos. De volgende keer zal ik met mijn aandacht voor de volle 100% bij jou zijn, goed?'
'Daar hou ik je aan. Ik moet nu eten, mijn moeder moet vroeg weg.'
'Oke, kus!'
'Kus!'
Met de knokkel van haar vinger drukt Bo haar telefoon uit en begint ze opnieuw aan haar make-up.

Als Bo klaar is loopt ze naar haar moeders kantoor. 'Mam, ik heb een leuk idee voor mijn uitnodigingen.' Bo gaat in de vensterbank zitten. De mooie grote ramen met ruitjes hebben uitzicht over de straat. Een mooie laan met een rij bomen en sloot in het midden.
'Sorry Bo, maar ik heb het heel erg druk met de boekhouding en ik moet alles hier ook nog regelen want papa is er ook niet.' Zegt haar moeder terwijl ze zonder op te kijken verder bladert tussen een stapel papieren.
'Maar Hetty zou toch voor ons koken?' Teleurgesteld kijkt Bo naar buiten. Hetty is de huishoudster van de familie en als Bo's vader niet thuis is kookt ze ook.
'Hetty's dochter is bevallen dus ze is naar het ziekenhuis. Ze heeft een jongentje gekregen, maar het gaat niet zo goed met hem. Hij is veel te vroeg geboren en hij ligt nog aan het zuurstof omdat hij niet goed ademt.'
Geschrokken kijkt Bo naar haar moeder. 'Oh, maar komt het wel goed dan?'
'Dat weten ze nog niet zeker. Hij is een paar weken te vroeg geboren en hij ademt nog niet zelfstandig. Maar ik denk dat het wel goed komt hoor.'
'Oké, gelukkig. Maar wat gaan we nu eten dan? Zullen we uit eten gaan?'
'Bo! Ik heb toch gezegd dat ik het hartstikke druk heb! Ik laat wel wat komen,' reageert haar moeder geërgerd.
'Ja maar mam, je moet ook wel eens een pauze nemen! En ik weet precies hoe dat gaat als je iets laat komen, dan eet je het op je kantoor op en dan zie ik je helemaal niet meer! En papa is er ook niet en Levi zit ook alleen maar op zijn kamer. Gezellig! Je vraagt niet eens hoe het in de dierentuin was!'
Bo's moeder kijkt Bo aan.
'Sorry,' zegt Bo er gauw achteraan. Het was niet haar bedoeling dit allemaal te zeggen.
'Nee Bo je hoeft geen sorry te zeggen, je hebt gelijk. Weet je wat? We gaan lekker met z'n drieën uit eten. En dan wil ik alles over de dierentuin horen. Was dat de verrassing die Boris had?'
'Ja.'
Haar moeder staat op en trekt Bo van de vensterbank. 'Als ik jou toch niet had,' zegt ze terwijl ze haar armen om Bo heen slaat.
'Dan zou je helemaal niet meer eten,' maakt Bo de zin af.
'Nee, dan zou me dat een hoop geld schelen,' grinnikend geeft Myra Bo een kus.
Toch maar goed dat ik mijn haar en make-up nog heb gedaan, denkt Bo tevreden.