Runaway

Runaway (4)

Mas lalo niyang binilisan ang lakad niya dahil mahuhuli na siya sa pagpasok niya sa trabaho. Her eyes were just focusing on the road kaya naman hindi niya napapansin ang mga taong nakakasalubong niya.

"Ouch!" she bumped into someone.

Nabitawan niya ang mga dala niya at nagkalat ito sa daan.

"Sorry ah." she said habang pinupulot ang mga gamit niya.

Pagtingala niya, wala na yung taong nakabunggo sa kanya.

Kita mo yun. Hindi man lang ako tinulungan.

"Late na ba ako?"

Anne looked at her watch. "30 mins ka lang namang late. Patay ka kay boss." she laughed.

"Shit." dali-dali siyang umupo sa pwesto niya.

Humarap siya sa kaibigan na kasalukuyang nag-aayos ng gamit nito.

"Bakit ka ba kasi late? Dahil ba kay Louis?"

Sinamaan niya ng tingin ang kaibigan.

"Louis ka dyan?!" she continued. "Long story."

"Ano nga?"

Medyo nakulitan siya sa kaibigan niya at kinuwento na rin niya ang buong pangyayari.

"Grabe. Napaka-ungentleman naman." she said. "Pero lagot ka talaga kay boss."

"Paopao, uuwi na ako. Ikaw ba?"

"Mamaya pa. Si boss kasi."

Anne laughed at her. "Ayan kasi."

Overtime siya ngayon dahil late siyang pumasok kanina. Tanging guard na lang at janitor ang kasama niya sa building na yun.

Ano ba yan. Nakakatakot naman dito.

She looked around the place. It was so creepy. Nagulat siya ng biglang nag-ring ang telepono.

"Hello Ma'am/Sir, good evening. What can I do for you?"

"Hi Paola."

It was Louis. She took a deep breath before she was able to speak.

"Why the hell are you calling in the middle of the night?!"

He laughed. "Hey, easy!"

"Anong tinatawa-tawa mo?!" she didn't even care of shouting tutal siya lang naman ang tao sa building na yun.

"Wala lang. You're cute when you act like that."

She blushed pero hindi siya nagpahalata.

"Bakit ba kasi?"

"Gusto ko lang ng makakausap."

"Then call your friends."

Hindi niya maintindihan kung bakit sa dinami-dami ng pwede nitong kulitin ay siya pa ang napagtripan nito.

"They're already asleep." he chuckled. "Kidding."

"Hmp." iritang-iritang sagot nito. "Fine. What do you want?!"

"Gusto ko lang magthank you."

"You already thanked me so many times."

Sa totoo lang, pwedeng pwede naman niyang ibaba ang tawag pero there's something na parang pumipigil sa kanya.

"I just want to return the favor." he took a deep breath. "I just want us to be.. Uhm.."

"You want us to be what?" pagtataray nito.

"I just want us to be.. Ano.. Ahh.." he continued. "I just want us to be friends. There! I said it!"

She chuckled. Medyo nawawala na rin ang inis niya sa lalaki dahil sa inaasta nito.

"Yun lang naman pala eh. Dami mo pang sinabi."

"So, friends na tayo?"

"Makulit? Eh kung bawiin ko kaya?" she said.

"Haha. No. So kung friends na tayo, can I call you again tomorrow?"

"Huh?" tanong nito.

"I'll accept that as a yes. Good night Paola!" then the call ended.