Runaway (2)

46 1 0
                                    

It was a beautiful saturday morning. Paola woke up early. Kailangan pa kasi niyang maglinis ng bahay kaya kahit puyat siya, pinilit pa rin niyang gumising ng maaga.

She was stretching her arms nang biglang my sumigaw mula sa likuran niya.

"Good morning Paola!"

It was Nikki, her bestfriend. Simula nang mag-aral siya sa Manila, siya na ang nakasama nito. Kahit na may trabaho na sila, they're still living sa iisang bubong.

"Ang aga mo ata gumising ngayon. Anong meron?" she laughed.

"Grabe naman 'to. Para namang lagi akong late gumigising."

"Sabi mo yan. Haha."

For Paola, Nikki was her bestest friend she could ever had. Through ups and downs, hindi siya nito iniwan. Kaya naman she was so thankful to have her as her bestfriend. Kahit na medyo may pitik sa utak ang kaibigan niya, mahal niya ito kahit anong mangyari.

They're having their breakfast nang biglang nagsalita si Nikki.

"Hoy Paola, bakit ka nga pala late umuwi kagabi?" she asked with a big question on her face. "Correction, kaninang madaling araw. May ka-date ka 'no?"

Muntik na niyang mailuwa ang kinakain niya. She laughed and then drank a glass of orange juice.

"Buti sana kung may makikipagdate sa'kin ng ganung oras."

"Seryoso ako." her bestfriend said.

"Haha. Eh kasi may prank caller na naman kagabi." she continued. "He's not just a typical prank caller. Madrama siya, actually."

"Paanong madrama?" her eyes went wide. "Ay friend, baka baliw."

"Mas baliw ka pa dun." she laughed.

She threw a bad look to her and crossed her arms.

"Sabi niya kasi kailangan niya ng makakausap eh."

"In-entertain mo naman."

"Durog na durog ang puso friend. Nakakaawa nga eh."

"Eh paano kung rapist pala yun? Maaawa ka pa ba?"

She chuckled. "Gaga. Mukhang mabait naman yung guy."

"You said so."

It was already 11:47 in the evening and she was there, still answering those calls. Hinihintay na lang niyang mag-12 para makauwi na siya.

"Another caller." her mind said.

"Hello Ma'am/Sir, this is Paola. What can I do for you?" she said with a lovely tone of voice.

"So you're Paola."

She recognized his voice. It was him. Again.

"Look, sorry for bugging you last night. I didn't mean to.. You know.." he said.

"It's okay."

"Uhm.." he continued. "Thanks."

"For what?"

"For listening to me. Last night."

It was really stupid. Talking to someone that you didn't know.

"I was really depressed last night. I'm so sorry."

"There's nothing for you to be sorry. I hope you're okay now sir." she said.

She heard him chuckled. Napapahikab na rin siya sa sobrang antok na napansin naman ng lalaking nasa kabilang linya.

"I guess I need to say good night." he bluffed. "Thank you Paola."

Before she was able to drop the call, he heard him again on the other line.

"By the way, i'm Louis."

RunawayWhere stories live. Discover now