20

14.6K 556 52
                                    


NAMAMANAAG pa lang ang araw sa likod ng mga bundok na natatanaw ni Lora sa ibayo ng karagatan ay maaga pa rin siya nagising. Iniwan niyang tulog si Tiya Lagring sa cabin nila. Gusto niyang salubungin ang pagsikat ng araw. Wondering what a new day would bring?

Though hills and mountains were almost the same she knew they were sailing back. Isang buntong-hininga ng panghihinayang ang pinakawalan niya. Mamayang makapananghali'y nasa Calapan na sila. And what now? Doon na ba matatapos ang pagkikilala nila ni Karl?

May pait siyang naramdaman na gumuhit sa dibdib niya. If she could make a wish, just one wish, she would stop the time. I-freeze iyon at manatili siyang naroroon kasama si Karl. Tumingin siya sa madilim-dilim pang kalangitan.

Stars hang suspended above a floating yellow moon... Then came the sunrise fading the moon and stars from sight recalling always our wonderland by night...

She smiled sadly. Sana'y naging iba ang sirkumstansiya ng pagtatagpo nila ni Karl. Sana'y naging kapitbahay na lang nila ito... sana'y nakilala niya sa travel agency... sana... sana...

KARL watched her silently. Nang pumanhik si Lora sa deck a couple of minutes ago ay ni hindi nito napuna na naroroon lang siya sa bahaging madilim, sa likod ng posteng pinagkakapitan ng staysail. Gusto sana niyang ipaalam dito na naroroon siya kung hindi lang sa pagnanais niyang tahimik na mapagmasdan ito.

His senses were full of her. Nakikita niya ang banayad na haplos ng hangin sa buhok nito, he saw the tendril curls behind her nape. At tila dinadala ng hangin patungo sa kanya ang samyo ni Lora. She smelled of rose water and of powder, and more verdant scent that was uniquely her own.

And she still wore his jacket. He groaned inwardly, wishing he were that jacket. Ano na nga ba iyong linya sa kanta ni Bryan Adams? I wanna be your lipstick when you lick it... I wanna be your underwear...

He grinned at the naughty lyrics of the song. And then he moved without any sound and walked towards her. Napalingon si Lora nang maramdaman ang presensiya ni Karl.

"Karl!"

Hindi sumagot si Karl. Sa halip ay inilagay ang forefinger nito sa ilalim ng baba niya at itinaas iyon. Lora drew in a soft gasp as Karl gazed into her eyes passionately.

"Lorabelle." He spoke her name and it sounded sweeter than music. Then Karl's arms went around her.

And with a swift motion, Karl put his mouth over hers. Sa bilis nito'y hindi nabigyan si Lora ng pagkakataong makapagprotesta. Kung gusto man nga niyang magprotesta. She revelled the feel of him on her lips, his breath sweet around her, and his warmth stealing into her bones.

She could feel her nipples had tightened, pressing against the soft fiber of her cotton blouse. Then her tongue touched his and the kiss between them took on a life of its own.

Their mouths meshed together perfectly. Lora's kiss was chaste, but there was a seductive quality to it. Napaungol si Karl. Hinapit siyang mahigpit. And he hardened. And a need, ang uring hindi pa nito naramdaman kailanman, welled up inside of him for more... and more... and more.

Every muscle, every fiber of Karl's being urged him to lift her in his arms, rip her blouse off, unsnap her pants and bury himself deep inside her. His hand moved to her breast and cupped it.

Lora moaned deliciously. She was lost and would have given him more, kung hindi sa biglang pag-uga ng yate na nagpabalik sa matinong kaisipan ni Lora.

Their lips broke contact. She pulled away, at may katalinuhang pinakawalan ni Karl ang dalaga.

Napasandal sa barandilya si Lora. Habang si Karl ay nanatiling nakatitig sa kanya. His heart was racing. Dear lord, but he had never felt desire of that force. Si Lora'y dinama ang mga labi, which were already slightly swollen from Karl's kiss.

"You drove me wild..." usal ni Karl.

"W-why are we doing this, Karl?" She was confused. Kahit si Nelson sa loob ng anim na buwan nilang magkasintahan ay hindi niya nabigyan ng ganitong pagkakataong hagkan siya... sa ganitong paraan.

"You mean kissing? We've been doing it since you first came aboard. And everytime we kissed, I lost control." Humakbang itong muli palapit kay Lora hanggang sa gadangkal na lang ang pagitan nila. "Can't you feel that there's something between us, Lora?"

She turned to watch the sun rose slowly from behind the mountains.

"That 'something' for me, Karl, is love. I must be falling in love with you," she said softly. Her eyes meeting his gaze. If there was a flicker of surprise in Karl's eyes, he hid it well. "At hindi ko alam kung ano ang kahulugan ng 'something' para sa iyo. It could be purely sex and nothing more... and a one-night stand isn't my cup of tea. I hope you understand."

"I could feel there's something between us, Lora, though I don't know what. But I do know that I must see you again or I will go mad." Nabuhayan siya ng pag-asa. Kung totoo sa loob ni Karl ang sinasabi nito'y magkikita silang muli.

"Then that something must be madness, Karl." She smiled. Gusto niyang ibalik sa biruan ang namagitan. Tama nang malamang maaari pa silang magkita.

"Madness. Yes," sang-ayon nito at nagbuntong-hininga. Tinanaw ang kapaligiran. Unti-unti nang sumisikat ang araw. Pagkatapos ay muling tinitigan si Lora. "We're sailing back. I received a message last night. May meeting ang b—ang sales department sa Sabado at kailangang naroon ako."

Nakita ni Karl ang panghihinayang at pagtutol sa mga mata ni Lora. He smiled and ran the pad of his thumb across her lower lip. "I will see you again."

"Will you really?" may pag-aasam niyang tanong. Bago pa makasagot si Karl ay narinig na nilang pareho ang mga yabag ng tsinelas ni Tiya Lagring papanhik. Parehong natuon sa hagdanan ang mga mata nila. He pulled her and stole a kiss. "I promise." At muli siyang pinakawalan. "Later, I have a surprise for you."

"Oh. What is it?" she asked curiously.

"It wouldn't be a surprise if I tell you. Huwag kang mainip, bago ka bumaba'y ibibigay ko sa iyo." "Lorabelle!" si Tiya Lagring na sumungaw mula sa hagdan. "Bakit kay aga-aga'y kasama mo rito sa itaas ang lalaking iyan? At iyang jacket, bakit hindi mo pa isinasauli?" Hinubad ni Lora ang jacket. "Isinasauli ko na nga ho..."

Karl took his jacket from her. "Magandang umaga, Tiya Lagring," ani Karl at tinanguan ang matanda habang lumalakad patungo sa hagdanan. "Hihintayin ko ho kayong pareho sa almusal." Then as he turned, dinala nito sa ilong ang jacket, inhaling her scent na tila nagiging pamilyar na sa kanya.


****************Grabe naman ang mga eksena nakakapang init char hahahaha. Kahit aircon dito sa office , nag - iinit ako hahahahaha. Kumusta mga beshie , how's everyone? - Admin A *************

Kristine Series 18, One Wish (UNEDITED) (COMPLETED)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن