Ang buong akala ko, aalis na siya sa harapan ko matapos ang ilang sandaling wala akong narinig mula sa kanya. But his icy tone caught me off guard.

"How do you want me to treat you? Treat you like a princess?" Hindi ko alam kung sarkastiko ang pagkakasabi niya, it certainly appeared like that. Aloof and cold and sarcastic. Bedroom voice pa siya.

I shook my head and avoided my eye contact with him. Sa colorful soup ako tumingin na nasa tray.

"N-no." I said not firmly enough. Muli akong napailing. "You don't have to treat me like a p-princess. I am no p-princess, but at least, some decency. T-treat me like how a h-human should be treated. H-hindi ko naman i-ikaw inaano."

Nanginginig na ang buong kalamnan ko. Tunaw na rin iyong ice cream na dessert. I just want to devour them all. Mukhang masarap kasi ang mga pagkain kahit hindi ako pamilyar sa marami. It wasn't like Manang's recipe. Hindi adobo, or normal na Filipino food.

My mouth formed an o-shape when he lifted my chin up. Parang lalagnatin ako sa mainit niyang palad. I don't even know why it felt hot. kasabay noon ang pamumula ng pisngi ko. Alam kong visible iyon sa kanya, bahagyang sensitibo ang aking balat.

Kahit gusto kong iwasan ang paninitig niya, my eyes were glued on his. Kaharap ko na ang lalaking may berdeng mata. His dominating green eyes were penetrating me deeper, but I can't even see his surface.

Ang rough niyang tingnan. Perfect ang features niya. Para siyang rogue na anghel na bumaba mula sa langit. But that could not be my description, hindi naman siya si Lucifer. Then, my mouth formed an o-shaped again. He can't be Lucifer, right?

Well, no.

"It's two-way. If you want to be treated how you want to be treated, learn the basics first, make a proper eye contact." It was authoritative and I pouted.

How can be his voice cold but hot at the same time? Posible ba ang ganoon? Hindi ko siya magawang tingnan nang matagal. It wasn't a flame, but I get burned with it. Nagha-hyperventilate ang buong pakiramdam ko. Maibabagsak ko ang hawak kong tray.

"H-ha?" That was all I could say. My stupid mind was not functioning right when he was around.

Alam ko naman iyon, pero masyadong naiilang ang pagkatao ko sa kanya. Maybe, because he has green eyes and they are so beautiful. Or the fact that he is downright handsome and attractive? Naa-attract ako.

"Halik," he answered icily. Hindi pa rin niya binibitiwan ang chin ko.

Nanlaki ang mga mata ko. Nanuyo rin ang lalamunan ko. H-ha? Halik? Kiss? Even my lips parted a bit. I looked comical. Mas lalo yata akong aatakehin sa puso. His lips twitched suddenly.

"Ha?"

"It means stupid in my language."

Literal na nalaglag ang panga ko. Akala ko... why would I even think of that? Wala pa naman akong first kiss. Nakakahiya. To even think of that was embarrassing. Mayroon pa lang language barrier sa pagitan naming dalawa. Iniisip ko kung anong nationality niya. Well, with his green eyes, he's certainly foreign.

Kagaya nang nakagawian niya, iniwan niya ako roon nang nakatanga. Ni hindi ko narinig ang footsteps niya papalayo. I just blinked. At least, he gave me food. Hindi ako mamatay sa gutom.

"T-thank you," I murmured, not sure, if he hears me.

Thankful talaga ako kahit medyo mean siya, masungit at nagha-hyperventilate ang katawan ko kapag nasa paligid siya. Ngayon lang tuluyang pumasok sa utak ko ang sinabi ng lalaki kanina. He called me stupid in his language. Hindi naman ako halik.

Kryptonited ✔ (Alpha Sigma Omicron #3)Where stories live. Discover now