A story that starts in a miserable life. Getting killed by her own family because she's different. Does having a black hair and purple eyes is a curse? Why did she have to go through this?
"What's your name?" Tanong niya sakin.
"Eleena Dolan Bougenv...
Dahan dahan kung binuksan at sinara ang pintuan. Then I saw laying on his bed. Umupo ako sa gilid ng kama niya.
"I'm sorry" I sobbed. I can't do anything for him. His body is neglecting my powers. Di ko man lang mapa gaan yung pakiramdam niya. Kahit yun lang sana.
"What should I do?" I said and hugged him. Nakita ko yung upuan sa gilid kaya kinuha ko ito at umupo sa gilid niya. I held his hand.
This would make no harm to him right?
"I love you" I wispered and kiss his forehead.
LEO'S POV
It's already morning. I'm checking Felix right now. I hope he's okay. Nothing more serious. I opened the door and saw a chair beside his bed. May nakaupo rito. I look closer at napabuntong hininga nalang.
Ang tigas talaga ng ulo ng babaeng toh!
She's sleeping peacefully while holding Felix's hand. I pat her shoulder at naalimpungatan naman siya.
"Eleena, I just told you last night to have some good rest" sabi ko. Kinusot naman niya ang mata niya.
"I just want to see him, Leo. Di ko namalayan na nakatulog ako" sabi niya at tinignan si Felix.
"Bumalik kana sa kwarto mo. Breakfast will be ready in a minute." Tumango naman siya at nag paalam. I'm worried for her. Ang maga ng mata niya. Parang kinagat nang bubuyog.
I look at him.
"Wake up. Eleena is worried about you"
ELEENA'S POV
Pagkapasok ko ng kwarto bumingad agad sakin si Anne. Bigla naman niya akong niyakap. Nag alala daw siya kasi wala ako sa kwarto pag dating niya.
"I was in Caspian's Room" I said. Napakamot nalang sa ulo si Anne.
"The Chancellor told you about getting a good rest" sabi niya.
"Nakausap ko na siya kanina lang" sabi ko. Tumango nalang siya at inihanda ang bathroom. Naligo ako at tinulungan rin ako ni Anne mag suot ng damit.
"Should we put some make up on your face?" Sabi niya. Napatingin naman akk sa salamin. Ang maga ng mga mata ko. Makikita mo talaga yung pagod sa mukha.
"Yes" sang ayon ko. Nilagyan ako ni Anne ng light make up lang at sinamahan akong pumunta sa Dining Hall.
Nandito narin si Christina sa Dining Hall. Kaya nagsimula narin kaming kumain. Mamaya na daw kasi kakain sina Leo at Alejandro. Masarap man ang inihanda nila pero konti lang yung nakain ko.
I was overthinking. Lutang na lutang ako. Kailan paba to matatapos? Di ko kaya makita si Caspian na nakakaganon. It's like ripping my heart.
I hope this problem would end quickly.
Dalawang araw na ang nakalipas at di parin gumigising si Caspian. In the past few days, he experience seizures due to his high fever. Buti nalang at di na siya umuubo ng dugo. I was with Caspian 24/7. Pinilit ako ngayon ni Leo na magpahinga muna sa kwarto at kumain ng maayos.
I can't have some good rest if Caspian was still in that situation, but Kiel was there to cheer me up that everything will be okay. He knows his brother. Caspian would never give up easily. He said.
Umupo lang ako kama at ikinalma ang sarili ko.
Binibigyan rin siya ng mga doctor ng gamot at ang ilang alchemist ng antidote. Malaking tulong rin yun kasi bumababa na yung lagnat niya. I was there when the seizure occured. Parang nakikita mong parang mamamatay na siya dahil sa paghihirap niya. Wala akong magawa. Iyak lang ako ng iyak habang kinakausap siya.
My body feels heavy and exhausted right now. I used my mana to keep me awake for this past few days. Parang pag tatayo ako bigla akong babagsak.
Maybe I should take a nap today. Bibisitahin ko nalang agad siya pag gising ko. Anne is not here. Mukhang papunta pa yun dito. I was about to lay down when Anne showed up gasping for air.
"Anne? Anong nangyari sayo?" Tanong ko at nilapitan siya.
"Eleena, The Emperor is awake" sabi niya. Napatigil ako sa sinabi niya.
Tama ba yung narinig ko?
I immediately go out of my room at takbo papuntang kwarto ni Caspian. Tinanggal ko yung heels ko at nagpatuloy sa pag takbo.
My body sunddenly went good. Buglang nawala yung pagod at bigat sa katawan ko.
He's awake!
He's awake!
Nagsibagsakan naman ang mga luha ko. Nakita kong may mga ilang kawal at doctor sa labas pero agad akong pumasok sa kwarto.
Then I saw sitting on his bed while touching his forehead. Tumakbo agad ako papalapit sa kanya.
"CASPIAN!!" galak kong sabi at niyakap siya.
"I'm glad you're awake now!" I said and gave him a peck kiss on his cheeks. Kumalas agad ako ng yakap sa kanya. Nagtaka ako ng seryoso parin yung mukha niya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Leo...
who is this b*tch?" Seryosong sabi niya. Napatigil ako. W-what is he s-saying?!
"C-caspian-n" I called him but he glared at me.
"Who the f*ck gave you a permission to call me like that woman!" Galit niyang sigaw. Napahawak nalang ako sa bibig ko.
This is a joke right?! Tell me this is a joke!
Nagulat ako ng bigla niyang akong kwinelyohan. He's like throwing daggers at me.
"Who are you?" Galit niyang sabi sakin. Walang lumalabas sa bibig ko. Bigla akong napipi. Naghalohalo lahat ng iniisip ko. Di ko maintindihan. Nag sibagsakan naman ang mga luha ko na ikinakunot ng noo niya.
