Drowning (Della Rovere Series #1)

Capitolo 22

-I'm married-

"Adie, may naghahanap sa iyo." Tugon ng isang staff namin sa hotel habang kumakain ako ng almusal sa tagong veranda ng Casa.

Kumagat ako mula sa Italian toast bago sumagot, "Sino?"

"'Yong kahapon pa rin ma'am. Si Sir Skion po."

Agad akong natigilan pero nagpatuloy lang sa pagbabasa ng libro. "A, sabihin mo busy ako."

"E, ma'am hindi ka naman po busy e," pang-uusisa niya.

"Basta 'yon ang sabihin mo," diin kong utos kaya natakot yata at umalis na. 

It's been a week after that night and I've been continously avoiding Skion. And he just wouldn't stop bugging me. Langaw nga. Mabuti nga at wala si tito Jondi dito kasi nasa Bukidnon pa siya at inaasikaso ang pinapatayong resort doon kundi papagalitan talaga ako no'n sa mga pinaggagawa ko.

And how unfortunate of me umalis rin ang mag-amang Jethro at Jiro para bumisita sa bagong negosyo niya sa Del Carmen at heto ako, naiwan para asikasuhin ang resort.

Pagkatapos kong mag-almusal ay pumunta ako sa office para magtrabaho. Malapit na ang pasahod kaya mas tinuunan ko iyon ng pansin at inisa-isa lahat ng staffs at crew upang siguradong walang kulang sa perang ipalalabas. Dinouble check ko rin ang mga binili naming mga gamit para sa bagong project.

Sa pagfofocus ko sa laptop ay hindi ko na namalayan na may pumasok na pala sa office.

"Adie, sorry pumasok na ako kasi kanina pa po ako kumakatok e."

I stopped typing, "Oh, I'm so sorry. What is it?"

"Dumating na 'yong order niyo na furnitures."

"Talaga?!" Ang bilis naman. Agad kaming nagpunta sa labas para tingnan ang pag didiskarga ng mga gamit.

Tatlong truck ang naroon at inuumpisahan na nilang ibaba ang nasa loob nito.

Lumapit sa 'kin ang isang lalaki. "Ma'am kayo po ba si Adelaide Dela Rovere? Binilin po kasi ni sir Jondi na siya raw ang tatanggap."

"Yes, it's me," I smiled.

"Paki pirmahan na lang ma'am," inilahad niya ang isang ballpen at papel.

Medyo nahirapan ako sa pagpirma dahil walang mesa kaya ipinatong ko na lang ang paa ko sa batong hindi naman malaki hindi rin maliit na nasa malapit at yumuko ng konti para pumirma.

Napansin kong napako ang tingin niya sa aking dibdib kaya mabilisan kong ibinigay ko iyon sa nagdeliver. "Salamat ma'am."

Marami rami rin ang hinakot ng mga kasama niya kaya nag-utos akong maghanda ng merienda para sa kanila. Nasa pangalawa na silang truck nang dumating ang pagkain.

"Kumain muna kayo," aniyaya ko sa kanila na agad namang tumigil sa trabaho para magpanginga.

"Ang bait niyo naman ma'am." Sabi ng isa sa kanila na walang suot na t-shirt.

"Nakakapagod naman kasi ng trabaho niyo kaya magpahinga muna kayo."

I also ate with them dahil marapat lang na sinusubaybahan ko ang mga furnitures para i-check kung mayroong mga damages. 

"Ma'am may boyfriend na ba kayo?" tanong nung naka puting sando habang kumakain ng tinapay sabay kantyawan ng iba niyang mga kasamahan.