in love with an angel

Thanksgiving

POV:WILL

Ήρθαν οι ευχαριστίες. Με την Ελ κ την μαμα θα παμε στο Hawkins, επιτέλους σπίτι, μαζί με την παλιά παρέα. Η ώρα 8:16 το πρωί, δεν είχα ύπνο, το πήρα σερί... Έβλεπα την Ελ να κοιμάται. Χαιρόμουν που επιτέλους θα έβλεπα τα παιδιά. Τον Μάικ, το Λούκας, τον Ντάστιν και την Μαξ... Την λυπάμαι πάρα πολύ για τιν χαμό του Μπίλι. Κάνει ότι είναι καλά αλλα ξέρω την αλήθεια. Χαιρόμουν που θα φεύγαμε αλλα φοβόμουν επίσης...

POV:MIKE

9:00 η ώρα. Σε λίγο θα έρθουν τα παιδιά και σε δύο τρεις ώρες πιο μετά ο Γουιλ και η Ελ. Μου έλειψαν πάρα πολύ και οι 2 τους... Μου έλειψε ο τρόπος που με κοιτάει η Ελ, ο τρόπος που με φιλάει, ο τρόπος που με κοιτάει ο Γουιλ, ο τρόπος που μου χαμογελάει και τα μάτια του γυαλίζουν όταν του το ανταποδίδω... Όπα οπα, τι σκέφτομαι; Είσαι με την Ελ ηλιθιε, είπα στον εαυτό μου.. Την αγαπάς, σου λείπει. Η μήπως... Η αλήθεια είναι τώρα τελευταία τα αισθήματα μου για την Ελ έχουν αρχίσει να μειώνονται... Και ο Γουιλ... Τέλος πάντων. Παρόλα αυτά μετανιώνω πολύ το πως του μίλησα εκείνη την μερα.
Ακούστηκε το κουδούνι και σταμάτησα να ονειροπολω αμεσως. Στην πόρτα ήταν η Μαξ κ ο Λουκάς αγκαλιά. Σε λιγη ωρα θα ερχόταν κ ο Ντάστιν. Η μαμα φώναξε για βοήθεια στην κουζίνα, προσφέρθηκε ο μπαμπάς να βοηθήσει αλλα το μετάνιωσε αμέσως. Η Νανσυ έγραφε κάτι. Για τον Τζόναθαν λογικά. Είχε άγχος που θα τον έβλεπε μετά από τόσο καιρό. Καθίσαμε στο υπόγειο και αρχίσαμε μια πολύ περίεργη συζήτηση... Κανείς δεν ήξερε αν τα πράγματα θα ήταν όπως παλιά... Παρόλα αυτά όμως σε όλους μας έλειπαν τα παιδιά
-Ελπίζω στ'αληθεια να μην έχει αλλάξει τίποτα... Φαινόταν στεναχωρημενη, αλλα χωρίς λόγο. Δεν έδωσα και πολύ σημασία.
-Ολα καλα θα' ναι, πέταξε ο Λουκάς με μια αδιαφορία που τελευταία την είχε πολύ. Την Μαξ η αλήθεια είναι ότι την ενοχλούσε, και το ξεραμε όλοι εκτός από τον ίδιο. Η ώρα πέρασε και ξαφνικά άκουσα αρκετά γνώριμες φωνές...τρέξαμε όλοι πάνω.