IKALIMANG KABANATA
Ang alamat ng pagtawa
Noo'y sa akin lang, ngayo'y iyo na
Ang alamat ng pagtawa
Ikinabit sa iyo nitong bakunawa
Sumpang hindi ka iiyak,
Kailanman sa tinik hindi ka lalakad
Ngunit kabiyak ng iyong galak
ay walang tigil kong pangungulila
Diyan ba sa araw ramdam mo ang init ko
'Pagkat dito sa buwan, walang talang singkinang mo
Ang alamat ng pagtawa
ay ang kasiyahan kong malaman
na kahit sa hangin ko lang nadidinig
ang iyong hagikhik
patuloy kitang susubaybayan
"Sasamahan kita..."
Biglang naubo si Pablo at tinawag ang atensyon ni Enrique. "Saan kayo pupunta? Iiwan mo ako dito kaibigan?"
Nagulumihanan si Enrique. Nauutal siyang napabawi ng unang tinuran, "S-sa-samahan ka namin... Sasamahan natin sila ni Marga sa Fuerza, hindi ba?"
"Ano? Tayka, ang usapan ay ihahatid lamang sila bakit sasama na tayo sa loob?" protesta ni Pablo.
"Nako, 'wag na kayong mag-abala. Naroon naman si ina." saad ni ate Marga.
"Ah- oo. Ku..kung gayon babalik na rin kami sa unibersidad." nauutal na sabi ni Enrique.
Batid ko ang nais niyang ipahiwatig sa akin. Ngunit marapat ba akong umasang may mas malalim pa itong ibig sabihin?
Makalipas ang lagpas tatlumpung-minutong paglalakad namin patungo sa Fuerza de Santiago, nakarating rin kami sa bungad kung saan naghihintay si Ninang Alunsina. Isang guwardiya sibil na nagbabantay sa lagusan ang narinig kong nagsabi sa kaniya ng, "No puedes entrar con demasiada gente. (You cannot come in with too much people)".
JE LEEST
Marikit at Adhika (The Tale of the Poets Book 1)
Historische fictieMaraming itinatago si Catalina, anak siya ng Heneral kaya may pangalan siyang iniingatan. Isa na sa mga pilit niyang ibinabaon ay ang tunay na kuwento sa likod ng pagkamatay ng kaniyang ninong Simon. Paano mabubuo ang samahan ng mga manunulat, kung...
