Acımdasın her daim. Yaşayamadıklarım da. Gizlisin aslında bende. Benliğimde... Seni soruyorum kendime. Neredesin, nasılsın, kiminlesin. Beni seninle bırakıp gittiğinden beri. Ben nerdeyim, nasılım kimlerleyim. Anılarda olduğumu bildiğimi biliyorum. Varsın işte benliğimde. Hep benimlesin işte. Bir kahve içimin de. Bir dost gülüşün de.Veya sigaramın dumanın da. Seni sensizlikle yaşadığımdan mı bilmem. Hep acımdasın, benliğimdesin.
Benimlesin. Sen aslında bendim oldun. Vicdan yüküm oldun. Sevdim hep seni sonunu düşünmeden. Sonunu düşünen kahraman olamaz derlerdi hep. Sonum mu oldun şimdi? Soluğumun kesildiğini hisseder gibiyim. Son nefesim mi oldun? Kalbimdin, ruhum mu oldun? Acıtma artık sevgili. Gelde şen olsun gönlüm. Şekerini kaybetmiş çocuk gibi ruhum. Hergün azap çekmekteyim. Sonum mu oldun ah bir bilsem. Soluğumun kesildiğini hissediyorum.
Miraç Emel
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKZEDE 2 #wattys2017
Poetryşiirlere son hız devam her şiirde benden ve geçmişimden bir parça bulacağınıza eminim
