En çok nefesime eş ol istedim...
Gönlüme güneş olmanı..
Her kahrettiğin geceme...
Yokluğunu bir nakış gibi işledim...
Çizik çizik yüreğim şimdi...
Başkasıyla nefes aldığını bildiğim her anda öldüm sandım...
Ama ölmedim acınla yaşamayı öğrendim...
Hergece sırlı gözlerine dalarken hayalimde...
Yokluğun hep burnumun direğini sızlattı...
Ama ölmedim acınla yaşamayı öğrendim...
Oysa kokunla harmanlaşıp kokumu unutmak istedim...
Sende kendimi kaybetmeyi yeğlerim...
Sensizlikte hayalinde kaybolmayı değil...
Başkasıyla nefes aldığını bildiğimde öldüm sandım...
Ama ölmedim sensizlikte yaşadım
Miraç Emel
06/24/2017 cuma
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKZEDE 2 #wattys2017
Poetryşiirlere son hız devam her şiirde benden ve geçmişimden bir parça bulacağınıza eminim
