Susmak bilmezken içimdeki hengame...
O sustu, en çok konuşmasını istediğim zaman diliminde...
Sadece sustu,
İçimdeki harpten habersiz, mağlup olduğum savaştan yoksun o sustu...
Bir cümle kursa
Çiçek bahçesi olacaktı içim oysa
O sadece sustu...
Susmaları değil mi zaten içimi kasıp kavuran...
Sırtıma ucu paslı jilet darbeleri atan.
"Benimsin" diyor hiç bir sıfatı olmadan.
hak iddaa ediyor...
Ama inadına susuyor...
O sustukça ben içimde ölümü yoldaş ilan ediyorum kendime
Uyku halindeyken ölüme yürümem gibi....
Terk ediyorum yaşadığım ruhlar şehrini...
Miraç Emel
21 mart Çarşamba
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKZEDE 2 #wattys2017
Poetryşiirlere son hız devam her şiirde benden ve geçmişimden bir parça bulacağınıza eminim
