2. BÖLÜM: "Safir Mavisi"

73.8K 4.9K 3.5K
                                    

Selam


Nefes kesici ve upuuuzun bir bölüm oldu. Lütfen yeni hikayemize oy ve yorumlanızla destek olmayı unutmayın.

Uaral~ Depression

Fourteen Nights At Sea~ Tired Hands

Keyifle okuyun.

🖤

Karanlık

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Karanlık.

Dipsiz, çıkışsız, namütenahi bir karanlık.

Kötü ruhlar heybesinden çıkardığı duaları iblisin huzuruna seriyordu.

Zihnime henüz sirayet eden düşünme yetisi, gözlerime 'aç' emrini verecek kadar baskın değildi ancak bedenimdeki dokunuşları aralıklı olarak hissedebiliyordum.

Tam olarak kasıklarımda beliren baskı soğuk, ısrarcı ve kimi zaman can yakıcı bir hal alarak, soluğumu boğazımda tökezletiyordu.

Göğsüm kalktı, indi. Kalktı, indi. Kalktı ve baskıyı yeniden hissettiğim an duraksadı.

Başım her nereye düştüyse, gayri ihtiyari karnıma götürmek istediğim elim bir noktasından esir edilmişti. Kuru dudaklarım tiz bir yakarış için aralandı ama tek seda çıkaramadı.

Aynı noktaya saplanan yakıcı acıyla birlikte sırtım yay gibi gerilerek havalandı. Kendime gelmek isterken, şuuruma indirilen ağır darbeyle birlikte kasvetli bir karanlığa mahkum oldum.

*

Gözlerimi açtığımda, elimi karnımın üzerinde buldum.

Kaynağını henüz anlamadığım sızı benimleydi ama zihnimi şok eden başka bir durum vardı.

Nerede olduğumu bilmiyordum!

Bembeyaz, büyükçe bir odanın ortasına konumlandırılmış yuvarlak yatakta yatıyorum. Başka tek bir nesne bile yoktu. Yataktan destek alarak hafifçe doğruldum. Üzerimde ip askılı, yumuşak dokulu, beyaz bir elbise vardı. Bana ait olmayan bu elbisenin bedenimdeki varlığını sorgularken, elimin üzerindeki morlukları fark ettim.

Derin bir nefes aldım ve kaza geçirmiş olabileceğimi düşündüm. Eğer öyle değilse içinde bulunduğum durum kesinlikle bir rüya olmalıydı.

Birkaç metre uzaklıktaki kapı dikkatimi çektiğinde, kalkmak için bacaklarımı yataktan sarkıttım. Aynı saniye kasıklarıma iğne gibi batan acıyla birlikte inledim.

"Kimse yok mu?"

Elimi karnıma bastırdım. Bu sırada gözlerim etraftaydı. Her yer neden bu kadar beyazdı? Hastane... Doğru! Eğer kaza geçirdiysem şu an bir hastanede olmalıyım.

KIZIL GECE +18Where stories live. Discover now