Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Karmaşa.
Bir el kafamın içine uzandı ve beynimi uzay boşluğuna fırlattı.
Sorular, şaşkınlıklar, nidalar; hepsi çift taraflı ve puslu bir aynanın ardında kaldı. Bedenim yalnız değildi ama fırlatıldığım boşlukta düşüncelerimle bir başımaydım.
Hatırlanmayacak olma düşüncesi...
Nasıl bir his olduğunu biliyordum. Kendi zamanıma döndüğümde birkez daha canımı acıtmayacağını biliyordum. Sadece nasıl olacağını bilmiyordum.
Derin bir nefes alarak şoktan kurtuldum, ruhumu Dora'nın kulübesine geri döndürdüm. "Nasıl olacak? Beni hatırlamazlarsa yaptıklarımı nasıl hatırlayacaklar?"
Mirel ve Perla kaşlarını çatarak bana döndüler. "Burada değil misin? Biz de dakikalardır bunu soruyoruz?"
Yaşadığım şok hali onları duymama izin vermemişti ancak görünen o ki henüz tatmin edici bir cevap alabilen kimse yoktu. "Dora," dedim merakla. "Nasıl olacak?"
"Söylediğim gibi... Bilemiyorum. İlla bir tahmin yürütmemi isterseniz..." Parmaklarını çenesine götürdü. Kuru göğsü derin bir nefesle doldu. "Tüm olanların, değişenlerin kendiliğinden olması imkansız... Bunları birinin yapmış olması gerek...Bana sorarsan varlığını bilecekler ancak kim olduğunu bilmeyecekler..."
Sessizlik. Dora'nın ortaya bıraktığı ihtimal, sessizce her birimizin zihninde kendine bir yer bulmaya çalışırken, soracak başka bir sorum daha vardı.
"Dora, burada işim bittiğinine göre geri dönmeliyim. Bana yol gösterebilir misin?"
Eli masanın altına uzandı. Büyükannesinin defterini çıkarırken, "Bu kez verecek bir cevabım var." dedi. Dudaklarıyla sessizce sayarak sayfaları çevirdi. Aradığı sayfayı bulduktan sonra işaret parmağını yazıların üzerine sabitledi ve gözlerini kapattı. Bu bir süre devam etti. Bir noktada Biran'ın mavilerine çarpan bakışlarımı geri almak istedim ama nedense başaramadım. Öylece durup bana bakarken, öylece durup ona baktım. Boktan bir durumdu. Buradan gitmek için can atıyordum ve o bunu izliyordu.
