Our Oasis

17.6K 265 4
                                    

A/N
Hindi po ako nakakapag-edit ng updates ko. Pasensya po. Isinisingit ko lang po kasi sa free time ko itong pagsusulat. At ngayon nga po ay sobrang naging busy ako dahil may presentation po ako kaninang 1pm sa Vice-principal namin,

Pasensya rin kasi medyo sabaw ito. Bawi ako next chapter, pramisss.... :)

Love you readers!

Elsa.

 

After my encounter with Olivia, nagsimula akong pag-isipan ang mga dapat kong gawin.

I was hurt. I am hurt. And I don’t know how long I will be hurt with the fact that my husband impregnated someone.  But if I won’t do anything about it, mananatili akong ganito. Hindi lang ako kundi pati ang anak namin.

I am constantly calling Tiffany and everytime I call her, she keeps on asking me kung kailan ako uuwi. Hindi ko naman siya masagot ng maayos kasi hindi ko alam noon kung kailan ako uuwi o kung uuwi pa ako.

But now, I made up my mind.

I’m going home. I’m giving Nicky – us – a chance again. I know his mistake is difficult to forget pero mas hindi ko yata kakayanin kung aalisan ko ng chance ang anak ko na magkaroon ng kumpletong pamilya.

I saw how Olivia pleaded to me to give her child a chance to have a father. She isn’t asking for a complete family but only a father. And that’s when I realized how important it is for Tiffany to have a complete family.

Isasantabi ko muna ang sarili ko at pipilitin na maging maayos ang pagsasama naming mag-asawa para sa anak ko. Anyway, mahal ko naman ang asawa ko at kung totoo ang sinasabi ni Olivia na ako ang totoong mahal ni Nicky, ay alam kong magiging maayos din ang lahat.

Hindi man ngayon but I know someday, it will.

I arrived home at 3pm. I still have an hour to cook for my family. Yes. My family. After all the things that happened kami pa rin ang pamilya. Ako, ang asawa ko, si Tiffany and maybe someday --- Olivia’s child.

I went to the kitchen and decided to cook pork sinigang. Paborito ng mag-ama ko ang ulam na iyon at sa tuwing ganoon ang ulam ay napaparami talaga sila ng kain.

I want to see them smiling and enjoying the food that I cook for them. It will be a good start, I guess.

When I’m done cooking, I went upstairs and checked our rooms. I remember when everything was still normal. Every day I would wake up doing almost all of the house chores and I could finish everything even before they wake up.

May maid naman kami pero kalaunan ay naging yaya na lang ni Tiffany dahil talagang ubos ang energy ko sa anak ko na iyon.

When I entered our bedroom, I saw how disheveled our room is. Halatang hindi naayos at may mga basyo pa ng alak sa gilid ng kama. I guess, Nicky also had a hard time when I was away. Sa totoo lang naaawa rin ako sa kalagayan niya. He must be having a hard time thinking of what to do. And now that all of these things are happening, I already understand why he suddenly wants us to move to Canada.

You Took My All (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon