"ရေနွေးဆူရင် ကျွန်မ လာပို့ပေးပါ့မယ်။ အထဲမှာပဲ စောင့်နေပါလား Ma'am"
Seulgi စကားကို သူက လက်ခံသည့်သဘောဖြင့် ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ထွက်သွားသည်။ အနည်းငယ်ကြာပြီးသည့်အခါ ရေနွေးပူပူတွေကို သူယူလာသည့်စက္ကူခွက်ထဲ သင့်ရုံမျှထည့်ပြီး အနားရှိ တစ်ခါသုံးကော်ဇွန်းနှင့် သေချာမွှေလိုက်သည်။
"သုံးဆောင်ပါဦး"
သူ့အလုပ်စားပွဲပေါ်က စာရွက်တွေနဲ့လွတ်ရာနေရာမှာ ခွက်ကိုတင်ပေးတော့ သူက တစ််ချက်မော့ကြည့်လာပြီး ကျေးဇူးဟုပြောသည်။
"ကျွန်မ လုပ်စရာမရှိဘူးဖြစ်နေလို့ တစ်ခုခုခိုင်းစရာရှိသေးလား"
Seulgi မေးခွန်းကို သူက ပြန်ဖြေဖို့စဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ သူ့ဘေးနားက ဖုန်းမြည်လာတယ်။ ခပ်တိုးတိုးနဲ့ပြောနေပေမယ့် သူ့စကားတွေကို နားပါးတဲ့ Seulgi က အကုန်ကြားနေရတယ်။ အိမ်ကို စောစောပြန်လာဖြစ်မယ်ဆိုတာရယ်၊ ဝယ်လာခဲ့ပေးမယ်ဆိုတာတွေရယ်။ ဖုန်းချပြီး သူက Seulgi ကို လှမ်းကြည့်လာတယ်။ ပြောဖို့ခက်နေတဲ့ပုံစံကြောင့် Seulgi မေးတစ်ချက်ငေါ့ပြပြီး ပြုံးပြလိုက်တော့မှ သူက ပြောလာတယ်။
"အသားနဲ့ အရွက်လေးတွေသွားဝယ်ပေးပါလား။ ငါ့အမေအိမ်ကို ဝင်ပို့ရမှာမို့လို့"
တကယ့်ကို တောက်တိုမယ်ရဖြစ်နေသည့် ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ် ရယ်မိသည်။ သူပေးတဲ့ ငွေသားစက္ကူတစ်အုပ်ကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့ သူက မနှစ်မြို့ဟန်ကြည့်သည်။
"ပိုက်ဆံအိတ်ထဲထည့်ပါလား"
လိုလိုလားလား သူ့ဘက်ကစပြောလာသည်မို့ အားတက်သွားရသည်။ Mission က သူနဲ့နီးကပ်အောင် ရင်းနှီးအောင်လုပ်ဖို့မလား။ ဒီနေရာမှာ Mission အစား အလုပ်ထဲ ယောင်နေမည့် Wendy နှင့် SooYoung အကြောင်းကို အစောကတည်းကသိသည့်အပြင်၊ Bae Joohyun နဲ့ရင်းနှီးအောင်ကြိုးစားတဲ့အခါ Seulgi ကပဲ ဦးဆောင်ဖို့ သူမတို့ ပါတီတုန်းက ပြောထားကြသည်လေ။
"ပိုက်ဆံအိတ်မသုံးဘူး Ma'am"
"ဒါဆို အခုသုံးတော့။ အဲ့ငွေထဲကပဲဝယ်လိုက်ပါ"
