Γιατί εγώ ?

Part 30

Φιλιπ POV:

Φ:" ΠΟΙΌΣ??" Και άργησα να ακούω περισσότερα κλάματα και την μαμά μου να λέει
Μ.Φ :" Δεν μπορώ να του το πω εγώ " και μετά άκουσα μια άγνωστη φωνή
?:" Γεια σας κυριε Φιλιππε
Γεωργίου " είπε μια αντρική φωνή που ήταν ήρεμος
Φ:" Ποιός είναι? "
?:" Σας τηλεφώνου με από το νοσοκομείο Αθήνας . Έχω δυσάρεστα νέα , ο κύριος Χρήστος Γεωργίου μας άφησε λυπάμαι " εκεί νη την στιγμή μου έπεσε το τηλέφωνο....

Κατερίνα POV :

Ο Φιλιπ πάγωσε και είδα το κινητό να του πέφτει έτσι πείρα εγώ την πρωτοβουλία και το πήρα εγώ είδα τον Φιλιπ να κλαίει και έβαλα το ακουστικό στο αυτί μου
??:" με ακούτε "
Κ:" Ναι σας ακούμε επαναλαμβάνετε λίγο σας παρακαλώ ?"
?:" είπα πριν στον κύριο Γεωργίου ότι ο πατέρας του πέθανε μόλις "
Κ:" τι πραγμα ? Πως τι έγινε ποτέ που ? Τόσα πράγματα σε μια μέρα δύσκολα το αντιλαμβανόταν ο νους μου
?:" θα σας πούμε τις πληροφορίες από κοντά στην κηδεία θα έρθετε σωστά? "
Κ:" Ναι φυσικά Ναι..." Και το έκλεισα ο Φίλιπ καθαρά πια έκλαιγε και με πείτε αγκαλιά δεν ξέρω τι θα κανω για να γίνει Καλά έτσι απλά το είπα
Κ:" Φιλιπ αγάπη μου κοίτα με λίγο " σήκωσε το βλέμμα του και είμασταν σε απόσταση αναπνοής και τον κοιτούσα στα μάτια " μην στεναχωριέσαι κανένας δεν ζει για πάντα όλοι κάποτε πεθαίνουν ο πατέρας σου πέθανε ήρεμος "
Φ:" Δεν με καταλαβαίνεις " είπε πάρα πολύ αχνά
" Δεν έχεις χάσει γονιό και να ξέρεις πως είναι "
Κ:" έτσι νομίζεις? Το ότι να χάνεις γονιό είναι καλύτερο? Το ότι δεν ξέρεις κάποια πράγματα δεν πάνε να πουν ότι κανένας δεν σε καταλαβαίνει " και με κοίταξε με απορία " μπορεί να μην έχω χάσει τους γονείς μου και χαίρομαι και Ευχαριστώ τον Θεό για αυτό αλλά έχω χάσει ήδη 3 φίλους " είπα ήρεμα και εκεί σταμάτησε να κλαίει και να με ρωτάει
Φ:" τρείς φίλους? Πότε? "
Κ:" πριν σας γνωρίσω είχα άλλη παρέα και οι 2 αυτοκτόνησαν μαζί Και ο άλλος δολοφονήθηκε "
Φ:" Δεν το ήξερα "
Κ:" και δεν χρειαζόταν . Ο κόσμος είναι άδικος. Κοίτα τον κόσμο γύρω σου και άλλοι έχουν ζήσει θανάτους και άλλοι έχουν πεθάνει εξαιτίας άλλων τουλάχιστον η ψυχή των δολοφονημένων είναι ήρεμη των άλλων όχι "
Φ:" Δεν με κάνει να νιώσω καλύτερα αυτό "
Κ:" Φιλιππε έτσι είναι ο κύκλος της ζωής γεννιέσαι όλο και μεγαλώνεις μετά πεθαίνεις και τέλος γι'αυτό απλά πάμε να ξαπλώσεις και να ηρεμήσεις " έγνεψε θετικά και με το ζόρι μου χαμογέλασε ένιωθα δύσκολα και του είπα " μπορείς να κλάψεις δεν θα γίνει τίποτα σε καταλαβαίνω " με κοίταξε και δάκρυσε αλλά αυτή την φορά μου χαμογέλασε και όχι με δυσκολία αλλά ήταν φανερά αληθινό τον κοίταξα και τον φίλησα στο μάγουλο. Με κοίταξε , με αγκάλιασε και πέρασε μετά το χέρι του στον ώμο μου και με πήρε στο δωμάτιο μου . Ξαπλώσαμε αγκαλιά , τον φίλησα ξανά και σε λίγα λεπτά ο Φίλιπ κοιμήθηκε , ένιωθα τα μάτια μου βαριά και ήταν θέμα δευτερολέπτων να με πάρει ο ύπνος ....

-------------------------------------------

--👑 Κατερίνα 👑--