တောင်တောရယ်သာ

အပိုင္း ၉

"ကားလက္မွတ္ အတူတူ ယူလိုက္မယ္"

ျဖဴ က ေျပာေတာ့ အံ့ၾသရသည္။

"နင္ပါ ရန္ကုန္ျပန္မလို႔လား"

"မိန္းမလွကၽြန္းအထိ လိုက္မွာ၊ ငါ လည္းပါတယ္"

"ဟုတ္လား၊ ဒါဆို ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့"

"မိေက်ာင္းေတြေနရာသြားမွာကို ေပ်ာ္စရာႀကီးလုပ္ေနတယ္ ေဆာင္းရာ"

ျဖဴေျပာသည္မွာ မမွားပါ။ မိန္းမလွကၽြန္းသည္ ေရဘုရင္မိေက်ာင္းတို႔၏ ေနရာ။ သဘာ၀အတိုင္း လြတ္လပ္စြာ‌ေနထိုင္ေနၾကေသာ ထူးျခားနယ္ေျမ။

"ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ နင့္အိမ္ကို ငါ လာလည္မယ္ေနာ္"

"လာပါ၊ အေမ့လက္ရာ လာစားၾကည့္"

"နင္မ်ား ခ်က္ေကၽြးမလားလို႔"

မ်က္ေစာင္းထိုးေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းမေလးေၾကာင့္ ျပဳံးရသည္။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးထက္မွာ ေနမေလာင္ေအာင္ သနပ္ခါးပါးကြက္ တင္ထားသည္။ ေက်ာင္းသူမေလးတစ္ေယာက္လို ျဖဴသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ျဖဴ႕ကိုျမင္လၽွင္ ေမေမရာ မိုးညီပါ သေဘာက်ႏွစ္သက္ၾကမည္မွာ ေသခ်ာသည္။

"ဟယ္.. ဟိုမွာ.. ဆင္ႀကီးေတြ"

ျဖဴသည္ ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္သည္အထိ ၀မ္းသာအားရ လက္ညႇိုးထိုးျပသည္။ ေျခတံရွည္အိမ္ေဘးရွိ ေျမကြက္လပ္တြင္ ဆင္သုံးေကာင္ တန္းစီေနသည္။ အႀကီးႏွစ္ေကာင္ကို သံေျခက်င္းႀကိဳးမ်ား ခ်ည္ထားသည္။ ႏွာေမာင္းတယမ္းယမ္း၊ အၿမီးတလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ျဖစ္သည္။ အမည္းေရာင္ အေမႊးၾကမ္းမ်ား က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ေပါက္ေနကာ ႏွာေမာင္းရင္း၊ ရင္ဘတ္တို႔တြင္ အညိဳေရာင္အစက္အေျပာက္မ်ားႏွင့္ ျဖစ္သည္။ နားရြက္တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနသည္မွာ ႀကီးမားေသာ ယပ္ေတာင္ႀကီးမ်ားလိုပင္။ ဆင္သားေပါက္ေလးကိုမူ လႊတ္ေပးထားသည္။ သို႔ေသာ္ မိခင္နားမွ မခြာ။

အင္းေတာ္ႀကီးေဒသတ၀ိုက္တြင္ ဆင္ပိုင္ရွင္မ်ားရွိသလို ဆင္ေကာင္ေရအေတာ္မ်ားမ်ားရွိသည္။ သစ္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ သုံးၾကသလို၊ တစ္ခါတစ္ရံ ရပ္‌ေ၀းေဒသမ်ားသို႔ ငွားရမ္းၾကသည္။