တောင်တောရယ်သာ

အပိုင္း ၉

ယခုေဆြးေႏြးပြဲသည္ သဘာ၀အေျခခံခရီးသြားလုပ္ငန္းႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္ ႏွင္းျဖဴရိပ္သည္ တက္ႂကြေနသည္။ အင္းေတာ္ႀကီးေဒသသည္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ အထူးအေရးပါလာနိုင္သည္။ ေဒသမထိခိုက္ေစဘဲ ေဒသခံမ်ားေရာ၊ ခရီးသြားမ်ားပါ အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္ဖို႔ရန္သာ အေရးႀကီးသည္။

အစည္းအ‌ေ၀းၿပီးဆုံးသြားေသာ္လည္း ေဆာင္းကိုတို႔ ခ်က္ခ်င္းမျပန္နိုင္ၾက။ ကားျပန္လာသည္ကို ေစာင့္ၾကရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရြာလမ္းအတိုင္း အေညာင္းေၿပ လမ္းေလၽွာက္ျဖစ္ၾကသည္။ စြန႔္ပစ္အမွိုက္တစ္ခုမွ မေတြ႕ရေသာ ရြာလမ္းမသည္ ရွင္းသန႔္ေနသည္။ လုံးတုံမွာလိုပင္ လမ္းေဘးရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ေလးမ်ား ရွိသည္။ အကြက္အေပ်ာက္မ်ားႏွင့္ ၀က္မႀကီးတစ္ေကာင္သည္ လမ္းေဘးတစ္ေနရာတြင္ ေဘးတစ္ေစာင္းလွဲအိပ္ေနသည္။ ၀က္သားေပါက္ေလးမ်ားမွာ အလုအယက္ နို႔စို႔လ်က္။

"ေဆာင္းရာ.. ငါ ၀က္မျဖစ္ေတာ့မယ္"

ျဖဴရဲ့ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေဆာင္းကို မ်က္လုံးျပဴးကာ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို လွည့္ၾကည့္သည္။ ဘယ္ေလာက္စားစား ဘယ္ေတာ့မွ မ၀သည့္ ျဖဴ႕အေၾကာင္းကို သူ သိသည္။

"၀ တာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးဟဲ့၊ မည္းတာကိုေျပာတာ"

ေနေလာင္ထားေသာ လက္ကို ေျမႇာက္ျပရင္းဆိုသည္။ ဒီေတာ့မွ သူတို႔ျဖတ္ေလၽွာက္လာသည့္ ၀က္မႀကီးသည္ အေရာင္မည္းေနသည္ကို ျဖဴ သတိထားမိကာေျပာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ရေတာ့သည္။

"သနပ္ခါးလိမ္းေပါ့ မိျဖဴရာ"

"လိမ္းေနတာပဲကို"

ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို မို႔ေနေအာင္ ေလငုံထားၿပီးမွ မႈတ္ထုတ္သည္။ ျဖဴ စိတ္ညစ္လၽွင္ ဒီလိုခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အျပဳအမူမ်ိဳးကို လုပ္တတ္သည္။

"ေဆာင္း..နင္ မိန္းမလွကၽြန္း သြားျဖစ္မယ္မဟုတ္လား"

"ဟုတ္တယ္၊ လာမယ့္စေန ရန္ကုန္ဆင္းမလားလို႔"

ေရ၀ပ္ေဒသ လုပ္ငန္းေဆြးေႏြးဖလွယ္ျခင္းသင္တန္းအတြက္ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ႏွစ္ပတ္ခန႔္ ၾကာျမင့္လိမ့္မည္။ မိန္းမလွကၽြန္းသည္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ ဒလဆိပ္ကမ္းမွတစ္ဆင့္ ဘိုကေလးသို႔သြားၿပီး စက္ေလွထပ္စီးမွ ေရာက္နိုင္သည္။