SUN { Season 1 }

SUN { 40 }

ေဝယံ ေဘးမွာ ရွိေနေသာ ငုဝါပင္ေတြ၌ ခံစားတတ္ေသာ ႏွလုံးသား ရွိပါက ဘယ္လို ဒဏ္ရာမ်ိဳးက သူတို႔ကို နာက်င္ေစနိုင္မလဲ။ သို႔မဟုတ္ ႏွလုံးသား ရွိေနသည့္ ေဝယံ့အတြက္ေရာ ဘယ္လို ဒဏ္ရာမ်ိဳးက သူ႕ကို နာက်င္ေစနိုင္မလဲ။

ၿခံထဲရွိ ဒန္းကေလးေပၚတြင္ ေဝယံ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနမိသည္။
    
တစ္ဖက္ၿခံ၌ လွမ္းျမင္ရေသာ ငုဝါပင္တို႔တြင္ ထိန္ထိန္ဝါသည့္ ငုဝါပန္းမ်ား ရွိေနသည္။ ငုဝါ ပြင့္ခ်ိန္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အစိမ္းေရာင္ အကိုင္းအခက္တို႔ကို မျမင္ရေလာက္ေအာင္ ငုဝါပန္းမ်ား ႁပြတ္သိပ္စြာ ဖူးပြင့္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
    
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္လိုက္သည့္ ေလအရွိန္ေၾကာင့္ ငုဝါ ဝတ္မႈန္တို႔က ကာရံထားသည့္ အုတ္တံတိုင္းကိုပင္ ေက်ာ္လြန္လာၾကသည္။ လြင့္ေမ်ာလာေသာ ဝတ္မႈန္ တခ်ိဳ႕က အလွစိုက္ထားသည့္ ျမက္ခင္းေပၚမွာ။ တခ်ိဳ႕က ေဝယံ၏ ပခုံးေပၚ၊ ဆံစေပၚမွာ။
    
ငုဝါ ပန္းေႂကြေတြသည္ သူ႕အလွႏွင့္ သူ၊ သူ႕တန္ဖိုးႏွင့္ သူ ျမတ္နိုးစရာ ေကာင္းေနခဲ့တာခ်ည္း ျဖစ္သည္။ တစ္ခုပဲ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက သူတို႔ အားလုံးသည္ မိခင္ သစ္ပင္ႀကီးဆီသို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မသြားနိုင္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေလႏွင္ရာ လြင့္ရင္း ဟိုးအေဝး၊ ဟိုးအေဝးႀကီးဆီမွာ အမွိုက္စ တစ္စ အျဖစ္ မွိုန္ပါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။
   
တစ္ခါ စြန႔္ခြာမိ႐ုံႏွင့္ တစ္သက္ ေဝးကြာသြားရသည္။

တစ္သက္
တစ္သက္တာ

ထာဝရ . . ဘယ္ေတာ့မွ

ဦးေႏွာက္ထဲ တိုးဝင္လာသည့္ အသိႏွင့္ အတူ ႏွလုံးသား တစ္ေနရာမွ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္လာခဲ့သည္။

သူသာ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ကို စြန႔္ခြာခဲ့မိပါက . . ။
ဟင့္အင္း။ ေဝယံ ေရွ႕ဆက္ မစဥ္းစားနိုင္ေတာ့။

လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ ဖုန္းမွ အေႏြးဓာတ္ သဲ့သဲ့ကေလးကို ေဝယံ ယခုထိ ခံစားလို႔ ရေနသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ မိနစ္ပိုင္းေလာက္က ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ေသာ ေနသူရိန္မင္းခန႔္၏ မိခင္ျဖစ္သူ ဟာနကိုထံမွ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားမ်ားဟာ ေဝယံ့ နားထဲတြင္ ပဲ့တင္ ထပ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဟာနကိုႏွင့္ ဖုန္းေျပာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရ စိုသြားသည့္ စကၠဴစ တစ္ခုလို ေဝယံ ေပ်ာ့ဖတ္သြားခဲ့သည္။