Fontabella 1: The Businessman's Trap

Prologue [Enough]

"Anong nangyari? Ma? Pa?" Parehas kong tinignan ang mga mukha nila.

"Natanggal kami anak sa kompanyang pinapasukan namin..." nakayukong sabi ni mama.

To make the story fucking short, namatay ang CEO ng kompanya nila dahil sa pagsalpok ng eroplano sa tower na kung saan sila nagtatrabaho. Luckily, my parents were working on the other building of that company kaya hindi sila nadamay sa pagsalpok ng eroplano.

Gumuho rin daw ang building kaya maraming nasalanta at maraming nawalang assets ang buong kompanya kaya kailangang magbawas ng tao at isa na sila mama roon.

Ngayong wala na silang trabaho ay wala na kaming pangbayad sa renta ng bahay, isang paraan na lang ang naiisip ko...

No… Hindi pwedeng sa putikan kami mapupunta.

Wala, hindi naman ako si santa klaws para ayusin ang mga bagay-bagay nang mabilisan. Nabalitaan ko na lang na ibinenta na nila ang lahat ng naipundar nilang gamit na pwede na naming hindi dalhin.

Umarkila din sila ng isang truck para sa mga gamit namin at iyon na rin ang sinakyan namin pa pa-uwi sa probinsya ng Cavite.

Parang mas ipinamukha naman sa amin na mahirap lang talaga kami. Sinabi rin nila na doon ko na lang ipagpatuloy ang pag kokolehiyo ko. Hindi ko naman sinabing gusto ko na umalis sa dati kong University!

—

"Can you please stay away from me! Ahhhhhh!" sigaw ko nang patuloy pa rin sa paghabol sa akin ang pesteng lalaking iyon! Patuloy lang ako sa pagtakbo nang maabutan ako ni Peter.

"Ano ka ba, Tristan! Liligawan kita ulit, bakit ayaw mo pa!" sabi niya sa akin at iniharap ako sa kaniya. Inirapan ko lang ng mata si Peter.

Hindi ko alam bakit hanggang dito sa probinsya ay sinundan niya ako. Noong isang linggo pa kami lumipat dito dahil sa natanggal sa trabaho ang mama at papa.

Sabi na at siya ang maghahabol sa akin kapag wala na ako sa tabi niya. At mas lalong hindi ko alam kung sino ang nagbigay sa kaniya ng address namin dito.

"I already have a boyfriend, Peter, for God's sake. Hindi mo lang siya nakikita dahil masyado siyang busy dahil maraming ginagawa!" bulyaw ko at nagsimula na ulit maglakad palayo sa kaniya.

But then he just grabbed my arm for the 2nd time, napansin ko na namumula na ang parteng 'yon ng braso kakahablot niya sa akin.

"Don't make lame excuses for me, Tristan. Halos isang linggo lang ang nakalipas may boyfriend ka na agad? Fuck! Ano ba kailangan n'yo? Pera? Marami kami! Kahit pag-aralin pa kita kaya ko! Kahit nga hindi ka na mag-aral kaya kitang buhayin, eh." Woah! He is very full of himself! Ang dapat sa ganiyan tinatali, inilalagay sa sako at saka pagpalu-paluin bago ihulog sa poso negro.

Oo na sila na mayaman at kami na ang dukha! Basta ang beauty ko, walang papantay sa balat ng lupa! He's very full of himself.

Wow, rhyme 'yon ah.

"I'm not making fucking excuses," I said and looked somewhere over the rainbow. Napatingin ako sa paligid ko at saktong may nakita akong isang bulto ng lalaking nakasakay sa kalesa na papunta sa aming gawi at itinuro ko iyon.

"Ayon na pala boyfriend ko!" sigaw ko habang nakaturo ang daliri sa lalaking aking pinagmasdan. Habang papalapit ang kalesa ng kabayo ay mas lalong nagiging klaro ang mukha ng lalaki. Napakagwapo niya kahit ilang layo pa ang distansya namin.

"B-babe!" sigaw ko nang may kaunting hiya at kumaway kaway pa sa kalesa. Napansing kong napalingon sa akin ang gwapong lalaki at napakunot ang noo.

"He's your b-boyfriend?" nanginginig na sabi ni Peter. I just ignored what he said and continued on waving my hands in the air.

Napansin kong lumapit sa amin ang kalesa at huminto sa tapat naming dalawa.

"B-babe you're here," I said shyly and bit the insides of my cheeks. Bumaba siya sa kalesa at nakita kong naka sando lang siya saka simpleng short na pang bahay, halos pumutok na ang biceps niya sa laki. I'm sure na kapag nasuntok ako nito, tulog ako.

"W-why b-babe," sabi niya grabe ang hawt ng boses niya, mga teh! Kaso I need to retain my composure  Ayaw kong mag halatang malandi sa harap ng dalawang gwapong lalaking ito.

Kahit totoo naman.

"He's your boyfriend?" Peter asked shakingly. I nodded my head again.

"Yes, I am his and he is mine. Can you please stay away from my baby?" Diretsong ingles ng lalaking katabi ko. Hinapit niya ang aking bewang papalapit sa kaniya. Mas lalo kong naamoy ang bango niya.

I can't resist and he smells familiar. His Versace Eros perfume! Perfect!

"Pardon me, hindi ko po alam na ikaw pala nobiyo ni Tristan." Tumango lang ang lalaking katabi ko, habang si Peter ay nanatili lang sa harapan namin at tila ba ay may hinihintay pang iba.

Sinenyasan lang siya ng lalaking katabi ko na tumalikod na kaya naman ang ginawa ni Peter ay tumalikod na siya at unti-unting naglakad pa paalis na para bang walang nangyari. Minuto ang lumipas pagkaalis niya ay saka pa lang nag sink in ang lahat sa akin

"Nako! Kuya, I'm very sorry! Napakakulit kasi ng lalaking 'yon." drama ko sa kanya habang pinupunasan ang imaginary pawis ko sa katawan. Ang hot kasi niya kaya pati kili-kili ko pinagpapawisan. 

Sakalin mo ko, please.

He just stared at me with confusion within his eyes.

"Kuya, I know you are mad, I'm very, very sorry for that. Pwede naman kitang ilibre noong samalamig." Turo ko sa mga nagtitinda ng street foods.

"No, I don't need that." Finally, he spoke. Pansin kong hanggang ilalim lang ako ng tenga niya, kung ang height ko is 5'10 then this guy is almost 6 feet tall. Napakatangkad niya, para na siyang basketball player.

"Sorry isn't enough for me, mister," the man added.

"Bakit naman! Sandali lang naman 'yon ah!" sabi ko sa kanya. "Akala mo kagwapuhan." bulong ko sa sarili ko

Oo, gwapo 'yan. Tingnan mo mukha mo ngayon, gurl! You're eye-raping him! Omaygad!

"Are you saying something else, huh?" shet mukhang nagalit si kuya? Ano nga pangalan nitong gwapong lalaking ito?

"No, wala naman basta sorry po ah! Hindi na 'yon mauulit!"

"Do you know what it feels like to be used by someone, huh?" Oh gosh, by the tone of his voice, mukhang may pinagdadaanan siyang mabigat, but I don't fucking care because I've already bid my apologies.

I rolled my eyes.

But all of the sudden, I got rooted on my own place nang bumalik siya sa kalesa niya kaya naiwan na akong mag-isang nakatayo.

I don't need your apologies. I need something more. 

Luke's thoughts as he drove the calesa away.

TheButterflyReturns © 2020