Living with my crush - Leonetta NL

[5b]

'Nou, ik zou moeten gaan. Ik zie je later wel, ja? 'Haar glimlach is breed als ze wegloopt, opgewonden zwaaiend. Leon zwaait met minder enthousiasme terug, zich afvragend waar dat allemaal over ging.

Later die dag waren zijn lessen afgelopen en afgelopen. Hij bracht het grootste deel van de avond door met rondhangen met Andres, gewoon praten over hun dag en hoe Leon Lara ontmoette. Andres zei dat hij dacht dat Lara mysterieus was en dat Leon het daarmee eens moest zijn. Hoewel je praktisch alles van haar wist - aangezien ze hem alles had verteld - ontbrak er toch iets aan alles. Iets om uit te leggen waarom ze deed zoals ze deed tijdens de lunch of zelfs daarvoor toen Leon vroeg waarom ze advocaat wilde worden. Hij is nieuwsgierig naar haar en hij weet niet zeker of hij gewoon nieuwsgierig is omdat hij nieuwsgierig is of omdat hij misschien gevoelens ontwikkelt.

Als hij zijn ervaring met haar gaat beoordelen, geeft hij het misschien een vier van de vijf sterren. Ze is geweldig, echt waar, maar er was geen vonk, niets dat hem riep om nog eens naar haar te kijken en te beseffen hoe aantrekkelijk hij was, behalve dat hij zich niet tot haar aangetrokken voelde, niet op dezelfde manier als bij Violetta. Violetta had iets speciaals om zich heen, zoals een soort bloem die bijen aantrekt. Ze was hypnotiserend en trok de aandacht van iedereen in dezelfde kamer als zij.

Leon was altijd verstrikt in haar persoonlijkheid, soms vergat ze volledig wat hij eerder aan het doen was. Hij probeerde erover na te denken, maar zijn gedachten dwaalden af naar hoe mooi Violetta er die dag uitzag. Ze had altijd zijn aandacht. Met Lara is het niet zo. Ze heeft zijn aandacht, alleen niet op dezelfde manier. Haar ogen roepen niet naar hem zoals Violetta deed, noch laat haar stem hem elk woord aan haar vasthouden. Het was net als elk oud gesprek en Leon heeft er een hekel aan dat hij niet zo gemakkelijk op haar kon vallen als op Violetta. Hij zal het wat tijd geven om te zien of er dingen veranderen, want hij heeft zijn plan in gang gezet. Hij is vastbesloten om Violetta te overwinnen.

Zijn vlotte vastberadenheid is vrijwel verdwenen als hij de kamer binnenkomt. Het is ver na negen uur en hij is moe en hij kan raden dat Violetta dat ook is. Als hij de kamer binnenkomt, kijken zijn ogen naar haar kant om te zien dat ze over schoolboeken heen ligt, helemaal flauwgevallen. door het gestage tokkelen van ademhalingen gaat haar borst voorzichtig op en neer op het bed. Prachtig is het eerste woord dat in je opkomt, gevolgd door nee. nee, hij zou niet meer op deze manier aan haar moeten denken. Hij sluit zijn ogen om te proberen de gedachte weg te duwen, maar er komt meer in me op. Hij laat zijn rugzak bij de deur vallen en komt op zijn tenen dichter bij haar bed.

Haar haar bedekt haar gezicht terwijl ze licht snurkt, Leon weersta de neiging om uit te reiken en het weg te duwen. Hij haalt voorzichtig haar schoolboeken onder haar vandaan, stil als ze begint te bewegen, gelukkig niet wakker. Ze draait zich gewoon om, nu op haar rug, armen aan weerszijden van haar. haar wangen zijn roze van het feit dat ze op het boek geplakt zit en Leon wil zo graag aanraken, opnieuw verzet. Hij legt de boeken op het bureau en grijpt de deken die Violetta op de stoel heeft achtergelaten. Hij gooit het over haar heen en laat het haar zachtjes bedekken zodat ze het niet koud krijgt.

Leon heeft er uiteindelijk genoeg van om raar te zijn en te staren, terug naar zijn kant om zich klaar te maken om naar bed te gaan. Hij trekt comfortabele kleding aan en doet de lichten uit voordat hij onder de dekens glijdt. Hij sluit zijn ogen om te rusten voor de nacht, dromen van Violetta in herhaling in zijn hoofd.