Living with my crush - Leonetta NL

14

Het feest is de afgelopen uren uitgestorven, slechts een paar dozijn mensen blijven rondhangen. Leon en Violetta zijn onder hen, zittend op de bank nadat ze zichzelf uitgeput hebben met veel dansen. Violetta lijkt misschien op Leons schouder in slaap te vallen en Leon zou het niet erg vinden als dat zou gebeuren. Maar vlak voordat haar ogen volledig kunnen sluiten, spreekt Andreas de kamer toe.

'Wie wil er een spel spelen?' De meesten zijn er klaar voor, staan al op en verdringen zich rond Andreas terwijl hij weer begint te schreeuwen. 'Laten we Seven minutes in heaven.' Cat roept en oeps wordt gegeven bij zijn keuze van plezier en de groep begint een cirkel te vormen. Leon en Violetta zijn nu de enigen die niet meedoen en blijven op de bank. 'Hé jullie twee, don; denk dat je zo gemakkelijk wegkomt. 'Andreas loopt naar hen toe, waarbij hij Leon met de ene hand omhoog trekt en Violetta met de andere hand. 'Kom op, doe mee.' Hij wijnt.

Leon schudt zijn hoofd. Zeven minuten in de hemel is het laatste wat hij wil doen. Willekeurige vreemden kussen in kasten is niet zijn idee van plezier. Aan de andere kant dwalen zijn ogen af naar Violetta die alleen maar glimlacht als ze zich naar binnen laat trekken. Violetta is gewillig klaar om te spelen. Achteraf gezien had Leon kunnen blijven worstelen, maar het idee dat hij uiteindelijk zou kunnen ronddraaien en het op haar zou landen, heeft hem achter Andreas aan gezet.

'Geweldig, laten we dit doen.' Violetta neemt Andreas mee 'naar rechts terwijl Leon links van hem is. Er wordt een fles gemaakt en in het midden van de cirkel geplaatst. Andreas draait eerst rond tot hij op een mooie blonde belandt. Hij houdt haar hand vast terwijl ze zichzelf opsluiten, zowel meisjes als jongens 'ohhh-ing' als de deur sluit. Binnen de kortste keren zijn er zeven minuten voorbij, Andreas schrijdt verdoofd de kast uit. Het meisje volgt haar met een grijns. 'Wie is de volgende?' Hij vraagt het niet per se aan de groep, maar zegt het meer voor de lol sinds hij de fles aan Leon geeft. Leon pakt de fles stevig vast in zijn handen en zet hem trillend op de grond. Hij ademt in terwijl het met de klok mee gaat, de fles gaat en gaat keer op keer. Seconden verstrijken. Een minuut. Ten slotte vertraagt de beweging. Gestage bochten worden één totdat het volledig stopt.

Leon volgt het uiteinde van de fles en zijn ogen gaan gestaag omhoog. zijn ogen vangen eerst de knieën van het meisje op sinds ze op haar billen rust met haar benen eronder. Dan ziet hij de zwarte jurk. Verderop reizen zijn ogen voordat hij in melkchocoladeogen staart. Violetta.

Ze houden hun blik vast. Leon heeft geen idee wat hij in deze situatie moet doen. Hij had nooit verwacht dat het zou landen op het meisje dat hij het liefst wilde hebben. Iedereen moedigt ze aan en zegt dat ze er al mee door moeten gaan. Leon staat op. Violetta bootst zijn acties na, een teken dat ze in orde is met de huidige situatie. Ze gaan naar de kast. Leon gaat eerst naar binnen en dan sluit Violetta de deur.

In de kast is het donker. Leon voelt zich rond voor een kramp en vindt er een in recordtijd. Zijn ogen ontmoeten opnieuw die van Violetta en ze staren elkaar aan. Leon voelt zich heter, de krappe ruimte helpt hem helemaal niet. Violetta staat daar voor hem. ze kan nergens anders heen. Te veel kleren staan hem in de weg om naar achteren of zelfs opzij te schuiven. Dus hij blijft waar hij is, gevangen tussen jassen en Violetta.

Violetta werpt een blik op Leon, met ogen die bijna zijn gedachten doorzoeken. Ze stapt voorzichtig dichterbij, met de zijne op haar borst gedrukt. Haar handen gaan naar zijn schouders. Haar vingers wikkelen zich langzaam, bijna onzeker, om zijn nek. Ze leunt naar voren. Leon durft zich niet te bewegen, maar staat daar terwijl ze nog meer naar voren leunt. Haar lippen zijn centimeters verwijderd, 0,4 seconden na aanraking. Toch doen ze dat niet.

'Ik kan het niet.' Ze zucht, terwijl ze zich zo ver mogelijk onthecht in hun besloten ruimte. Leon knikt bedroefd omdat hij wist dat het te mooi was om waar te zijn.

'Het is oké.' Ze zet haar uitdrukking op schuldig.

'Ik ben gewoon ... we zijn kamergenoten - het wordt misschien raar.' Leon kan dat begrijpen, maar tegelijkertijd doodt het hem. vanavond had de avond moeten zijn en hij kan dit niet accepteren. Niet meer, de nacht kan zo niet eindigen.

'Zou het echt zo raar zijn?' Violetta kijkt hem aan, een blik die kan worden omschreven als 'hou je me voor de gek?' Leon maakt geen grapje. 'Ik bedoel, het is een kus.'

'Eén kus kan alles veranderen', benadrukt ze. Eén kus kan alles veranderen en alleen die gedachte zorgt ervoor dat hij doet wat hij vervolgens doet. Hij gaat ervoor, een snelle uitbarsting van vertrouwen. Hij steunt haar tegen de muur, alleen omdat ze elke keer dat hij naar voren beweegt achteruit stapt. Zijn handen komen dichter bij haar gezicht. Hij leunt naar voren; gezicht dichterbij dan het hare minuten geleden was.

'Een kus.' Fluistert hij. Dan ontmoeten hun lippen elkaar. Leon had miljoenen fantasieën van dit moment, maar niets komt overeen met het echte werk. Haar lippen zijn zacht, als de bloemblaadjes van een bloem. Haar gezicht past zo comfortabel in de ruimte in zijn handen alsof het altijd de bedoeling was dat ze daar waren. de kast rook naar oude wasverzachter, maar nu in Violetta's persoonlijke ruimte ruikt hij alleen nog maar haar parfum. Het is zo zoet als de smaak van haar lippen.

Hun lippen blijven de hele tijd op slot, Andreas is degene die de deur open trekt als hun tijd om is. door het plotselinge licht trekt Violetta als eerste weg. Leon laat zijn handen achterover vallen terwijl Violetta een excuus mompelt tegen Andreas zodat ze naar buiten kan lopen. ze loopt naar de cirkel; terwijl ze hier weer zat, was ze eerder.

'Je hebt geluk gehad.' Andreas grijnst, Leon's aandacht werd slechts één seconde van Violetta weggetrokken.

'Vast en zeker.'