"EFENDİM" (+18)

< 1 >

 

  

♡ Keyifli okumalar sevgili okur 😌Ön yargılı olmaman dileğiyle !!!

Kapının sertçe kapatılmasıyla kalemi kitabın arasına  bırakıp oturduğum yerden kalkıp odamdan dışarı çıktım.

" Allah kahretsin bittik biz lanet olsun napcaz şimdi " annemin korku dolu sesi karşındakinden bir çözüm  yolu duymak  ister gibiydi salona geçtiğimde Erhan Abi koltuklara uzanmış  annem ise camdan dışarı bakıyor tırnaklarını kemiriyordu.  Erhan Abi annemin iş arkdaşı beni ilk goren oldu .

" Vayyyyy  kimleri görüyorum rus kızları gibisin İclal varya  mekana bi gelsen ortama alışacaksında "  . Mekandan kastı pavyon,bar tarzı gece klüpleriydi.

" Kalsın.  Anne neyin var noldu ?" Yanına gidip destek olmak istercesine kolumu omzuna attım.

" Bu sefer bittik İclal olan bu dünyamızı başımıza yıkacaklar. " neyden bahsettiği hakkında fikrim yoktu.  Erhan Abi ayağa kalkarak

" Ben kaçar  yapcak bir bok kalmadı Hülya ölümü beklicez " dedi ve  evden çıktı.  Sinirlenmeye başlıyordum.

" Daha açık konuşur musun noluyor?" Beni takmadan odasına doğru gitti ve arkasından bende  takip ettim .

" Anne yeter  anlıyor musun yeter . Yaptığın işten midem bulanıyor  birak uzaklaş dedikçe daha da dibe batıyoruz ve bizim can güvenliğimiz gram umurunda değil  " sesim biraz yüksek çıkmıştı.  Elindeki küpeyi masaya bıraktı ve bana döndü.

" Halledeceğim merak etme seni bu islere bulaştırmak istemiyorum "

" Ben yoruldum anne küçüklükten beri evimize tanimadigim bir sürü kiz  , erkek  girip çıkıyor  biz sürekli taşınıyoruz  bazen eve 3 te geliyorsun     ben bu hayatı istemiyorum ANNE! Duydun mu?"

Elbisesini  aşağıya sıyırıp saçlarını geriye atti ve hırsla bana döndü. 

" Bende senin bu mızmızlanmalarından bıktım sen beni anlıyor musun kızım !. Ben buyum ben bu bokun içinde büyüdüm buralara geldim ve seni büyüttüm  piç baban bir halta yaramadı ben bu beden sayesinde sana  baktım  ve  doyurdum karnını bak bana baksana .
Kolumdan tutup vücuduna bakmaya zorladı.
Bak çekinme  izlere bak   herseye dayandım yinede seni bırakmadım .Gece gündüz çalıştım seni bırakmadım . Ama sen üniversiteni bitirdin  büyüdün buralara kadar geldin benim gibi olmayacaksın  hemşire olup mutluluğunun peşinden gideceksin anladin mi . Şimdi çık dışarı yorgunum uyuyacağım" .

Gözlerimdeki yaşı silmeden son kez baktım morluklara kalan izlere kolumdan tutup odadan dışarı çıkarttı ve kapıyı kitledi. Ikimizde fazla yorgunduk. Alnımı kapıya dayadım ve derin bir nefes çektim içime. Para sıkıntısı çekmiyorduk,   az eşyasıda olsa başımızı sokacağımız bir evimiz oluyordu hep , üniversiteyi hersey den uzakta  yurtta kalarak okumuştum hepsine tamam ama para her zaman mutluluk getirmiyordu.

O adamlarım anneme dokunmalarini istemiyorum. Küçükken  uyutmak için her yanıma gelişinde ağır sigara kokardı  ve ben annemin kokusunu hatırlamıyorum. Artık ona kimsenin dokunmadığını sadece masalarda oturup kalktığını soylesede aklım hep onda kalıyordu.  Gözlerimi silip odama geçtim ve yatağıma uzandım. 

İstediğim hayat kesinlikle bu değildi. Aile kavramı bizde yoktu . Babamı hiç tanımadım yüzünü görmedim annem ondan hep uzak tuttu.  Zaten o da bi kere bile karşıma çıkmadı istese gelirdi burukça gülümsedim.  Hala teyze kuzenler  hicbiri yoktu. Annem geçmişinden fazla bahsetmez üstün körü anlatır veya hemen sustururdu. Otel odalarında ders çalışırdim bazende arkadaşımın annesine emanet ederdi.  Yaşadıklarıma inat okudum ilerledim arkama bakmadan meslek sahibi olup  annemi ve kendimi bu pislikten kurtarmak için devam ettim. Yarın  erken kalkıp cafeye gidip garsonluk yapacaktım üstümü örtüp gözlerimi sıkıca kapattım.