"EFENDİM" (+18)

< 2 >

  
Medya:: İclal

Keyifli okumalar sevgili okur 🙏

Zor da olsa alarmın sesiyle gözlerimi açtım . Pencereden içeri giren güneş  içimi ısıtıyordu  yatakta dik konuma gelerek   etrafı inceledim. Bu odayı güneş aldığı için seçmiştim. Daha fazla oyalanmasam iyi olucaktı yoksa hastaneye yetişemicektim. Ayağa kalkıp odamdaki küçük banyoya girdim . Yüzümü yıkayıp aynada kendimi inceledim.  Kendimi güzel buluyordum sarışın ve beyaz tenli olmam insanların beni yabancı sanmalarına neden olsa da bu durum hoşuma gidiyor.  Fazla makyaj yapmadan sadece bakımlı olmam beni iyi yapıyordu. Dişlerimi fırçaladıktan sonra dudak balmı sürüp saçlarımı taradım  ve biraz ellerimi ıslatıp şekil verdim kendimce.  Odaya geçip  ic çamaşırlarimın üzerine üniformayı giydim. Ve sabah serin olacağı için lacivert ile uyumlu kapşonumu giydim askılıktaki çantalamı alıp  odadan çıktım. 

Zeynep mutfakta kahvesini hazırlıyordu oda benimle aynı anda işe gidiyordu.  Kendisi veterinerdi . Simsiyah saçları ve ela gözleriyle kendisini tamamlıyordu.  Garsonluk yaptığım sıralar  kahve içmek için geldiğinde tanışmıştık. Bana ev arkadaşına ihtiyacı olduğundan bahsetmişti. O an samimi de gelmişti  güler yüzlü biriydi.  Ikimizin birbirine güvenmesi zaman almıştı ama  halletmiştik  zaten çalışan insanlar olduğumuz için izinli günler dışında vakit geçiremiyorduk . Kurallarımiz vardi 1 kere herkes kendi odasını kendi temizleyecekti evi temizleme ve yemek işini ise sırayla yapıyorduk.  Anlayışlı insanlardık arkadaşlarımız gelse bile rahatsız olmuyorduk.

" Yine nereye daldın " demesiyle yaslandığım yerden ayrıldım .

" Hiç  öyle Günaydın ben kaçar  "

" Kolay gelsin canım görüşürüz. "

" Teşekkürler sanada " el sallayıp  spor ayakkabılarımı giydim ve çıktım. Merdivenlerden inip dış kapıyı açtım  durağa yürümeye başladım. Yürürken çantamdan telefonumu çıkardım. İşten gelip hemen yatıyordum ve gün içerisinde de çok fazla bakamıyordum.  Mesajlara girdiğimde markalar ve indirim mesajlarını gördüm annemden haber yoktu . Zaten haftada 1 kez falan görüşüyorduk.  Arada beni ziyarete geliyordu ama ben o evle olan ilişkimi kesmek zorunda kalmıştım.  Uzakta olsak anneme maddi ve manevi desteğimi esirgemiyorum.  Maaşlar yatınca bir miktar  para yolluyorum hesabına ama arayıp her defasında kullanmadığını  ve yollamamam gerektiğini belirtip kapatıyordu. 

Bana kızgın veya üzgün değildi biraz bencildi ne olursa olsun yanında kalmamı istiyordu  ama benim huzurum kalmamıştı ve yapamıyordum. Telefonu çantama atıp ellerimi cebime soktum.  Durakta insanlardan biraz uzakta otobüsün gelmesini bekledim.  5 dk sonra gelen otobüse binip hastaneme yakın durakta  indim. Hastanenin kapısından girip bölümüme geçtim. Personeller için ayrılmış odaya girip  yakın arkadaşım Melikeye ve benden büyük Leyla ablaya gülümsedim.

" Günaydınnn  "   onlar çaylarını yudumlarken dolabıma yöneldim.

" Günaydın sarı civciv  "  dedi Leyla abla .O  burada işe başladığım gün bana çok destek olmuştu ve eksiklerimi tamamlamıştı.  Ve beni gerçekten kardeşi olarak görüyordu gerek nasihat gerekse samimi sohbetiyle bunu belli ediyordu. 

" Günaydın  hasta mısın  "  Bu soruda melikeden gelmişti.  Bu aralar yoğun ve yorgun olduğum için oyle bir izlenim verebiliyor olabilirim