ေငြမိႈင္းလင္းေဝ...(ငွေမှိုင်းလင်းဝေ....)Z/U(Completed)

Part 20(Unicode)

ကတုံးဆံပင်ပေါက်မှ ရာထူးတိုးသွားသော ဆံပင်များသည် နဖူးထိပင် အုပ်ဆိုင်းနေခဲ့ပြီ။ ငွေရှိုင်းရဲ့ဆံပင်ပုံစံနှင့် ဆင်တူနေပြီဖြစ်၍ နဖူးပေါ်မှ ဆံပင်များကို အနောက်ဘက်သို့ လှန်မတင်ချင်သော်လည်း အလင်းဝေမှာ ချွေးထွက် သန်သူဖြစ်သောကြောင့် ဆံပင်ကို ဦးခေါင်းထက်သို့သာ လှန်တင်လိုက်ရင်း ဂျယ်နှင့်ကျကျနန ပုံသွင်းယူလိုက်ရသည်။

ထို့နောက် ကော်လံ၊ အကျႌလက်ဖျားနှင့် ရင်ဘတ်တို့တွင် ရေမွှေးဆွတ်လိုက်သည်။ အလင်းဝေသည် မှန်ရှေ့မှ မခွာနိုင်သေးဘဲ ကျောပိုးအိတ်ကို ခပ်မြန်မြန်လှမ်းယူကာ သိုင်းလွယ်ပြီး တစ်ပတ်လှည့်ကြည့်ပြန်သည်။ ဤမြင်ကွင်းကို ကြီးစန်းသာမြင်လျှင်တော့..." ကျောင်းသွားမှာလား...ရုပ်ရှင်သွားရိုက်မှာလား..."ဆိုပြီး အမေးခံရမှာ ကျိန်းသေသည်။

မကြာပါ...။ မနက်စာစားရန် အော်ခေါ်နေသော ကြီးစန်းရဲ့အသံသဲ့သဲ့အား ကြားလိုက်ရသဖြင့် အောက်ထပ်သို့ ပြေးဆင်းသွားလိုက်သည်။ ထမင်းစားပွဲတွင် အိန္ဒြေရရနှင့် ဝင်ထိုင်နေသော်လည်း

"ရေမွှေးတွေ ဆွတ်ထားတာလား...ကလေး..." ဟု မေးလိုက်သောကြောင့် ရယ်ဖြဲဖြဲနှင့် ခေါင်းညိတ်ပြရသည်။

"ကြီးစန်းမေးပါဦးမယ်...သားငယ်ကျောင်းမှာ
ကောင်မလေးတွေ ဘာတွေရှိနေပြီလား..."

သောက်လက်စ ကော်ဖီကို သီးမသွားအောင် မနည်းမြိုချလိုက်ရသည်။ထို့နောက်ခပ်ဟဟရယ်ရင်း...

"ကြီးစန်းကလည်း ပေါက်တတ်ကရ..." ဟု ဖြေမိချိန်တွင်
ကျွန်တော့ ရင်ထဲ၌ခုန်နေသည်။

ထို့နောက် ချခဲ့မိပြန်သော သက်ပြင်းတစ်ချက်။

"ယောကျ်ားလေးပဲလေ...ရှိရင်လည်းရှိမှာပေါ့..ကြီးစန်းက ဆူမလို့မဟုတ်ပါဘူး...ဒီနှစ်က ဆယ်တန်းဆိုတော့ အချစ်ရေးကို စိတ်ဝင်စားလွန်းပြီး စာဘက်လျော့သွားမှာစိုးရိမ်လို့ပါ ကလေးရယ်..."

"အဲ့တာတော့စိတ်မပူပါနဲ့ ကြီးစန်းရဲ့
သားက အကန့်တွေ ခွဲထားပြီးသား..."

"အမယ်...ရှင်လေးက ငြင်းလည်း မငြင်းဘူးတော့..."

"ဟာဗျာ..ကြီးကြီးကလည်း..."