ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 29(zawgyi)

ဤကား ျမင္းနက္က ေျပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္
ထိုက္ထိုက္တန္တန္လက္ခံရရွိေတာ့မည္ျဖစ္
ေၾကာင္းရွင္းလင္းေနေခ်ေလၿပီ။

..

"ငါတို႔အနိုင္ရနိုင္ေခ်မ်ားတယ္။"
တန္းခြဲ၅မွတန္းျဖဳတ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုလာ၍ အနားေပးခ်ိန္တြင္၊ ဝမ္႐ႊိကေရေသာက္ရင္း စိတ္အားထက္သန္စြာေျပာလာသည္။
"ခ်ီးပဲ, ငါတို႔နိုင္ေလာက္တယ္။တကယ္နိုင္ေလာက္တယ္။"

"ေသာက္ေရးမပါတာေတြေျပာၿပီးေတာ့၊အခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႕။"
အသင္းေခါင္းေဆာင္ကို မ်က္ႏွာသာမေပးေတာ့ပဲ က်န္ခ်န္ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ေကာ႐ႊိ,မင္း အနားယူလိုက္။ဟိုနားကလူနဲ႕ လူခ်င္းလဲလိုက္။"

ဝမ္႐ႊိက ေမးလာ၏။
"ဘယ္သူလဲ။ "

"သူ။"
အရံကစားသမားမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ကိုက်န္ခ်န္လက္ညိုးထိုးလိုက္တယ္။ထိုလူကအရည္အခ်င္းသိပ္မရွိေသာ္ျငား၊သူ႕ေျခစြမ္းကတကယ္လွ်င္သည္။
"မင္း ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး။ဟိုဖက္အသင္းက အေသးဆုံးကစားသမားကိုမ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီးအနီးကပ္လိုက္ၾကည့္ေန႐ုံပဲ။"

ဝမ္႐ႊိက ေျပာလာ၏။
"သူ႕နာမည္က က်န္ယြမ္။ဟိုဘက္ အသင္းက အေသးဆုံး တစ္ေယာက္က ထန္ရွီးေဝ့။"

"အင္း။က်န္ယြမ္က ထန္ရွီးကိုအနီးကပ္ေသ
ခ်ာၾကည့္ထား။မင္း သူ႕ေနာက္ကိုထပ္မၾကပ္မခြာလိုက္ေနရမယ္။စည္းမ်ဥ္းေတြကိုလည္း ခ်ိဳးေဖာက္လည္းရတယ္။မင္း သူ႕ကို မထိန္းထိုင္ရင္ တြန္းပစ္လိုက္။  သိပ္မသိသာေစနဲ႕။သူ႕လက္ထဲေဘာလုံးေရာက္မဲ့အခြင့္အေရးမေပးမိေစနဲ႕။သူ႕လက္ထဲေဘာလုံးေရာက္သြားရင္ေတာ့ သူ႕ကိုထပ္မထိနဲ႕။"

"အိုေက "
က်န္ယြမ္က ေခါင္းညိတ့လာသည္။
"သူ႕နာမည္က ထန္ရွီးေဝ့၊ထန္ရွီး မဟုတ္ဘူး။

က်န္ခ်န္ ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါသိၿပီ။ထန္ရွီးေဝ့ေဘာလုံးမရေလ ငါတို႔ အတြက္အက်ိဳးပိုမ်ားေလပဲ။သူကေဘာလုံး ရလို႔ ခုန္ပစ္နိုင္ရင္ေတာင္ ေဘာလုံးဝင္နိုင္ဖို႔ အလွမ္းေဝးတယ္။"

ဝမ္႐ႊိက ေမးလာသည္။
"ငါတို႔ကလည္း ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ "

က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ကုေဖးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
"အဲ့ဒီလီယထားဆိုတဲ့တစ္ေယာက္စည္းကမ္း
ေဖာက္တာႏွစ္ခါရွိၿပီ။ သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ ထပ္လုပ္လို႔ရေအာင္ လႊတ္ေပးထားလိုက္ရေအာင္။"