The Badboy Is Mine.

11 <3

Kyla's POV

Naglalakad nako pauwi, walking trip.

Kasi trip ko to, hahaha! Maaga kasi kmi pinauwi.

Kaya medyo maaga pa, namiss ko din kasi to.

Yung tipong malilibang ka sa paglalalad kasi napapanuod mo yung ibang tao. Tapos di mo namamalayan nasa tapat kana ng bahay niyo.

Ngayon ko nalang ulit to nagawa eh. Pero ngayon lo lang din to nagawa ng MAG-ISA.

Noon kasi palagi ko SIYA ksabay umuwi, ganito gawain namin. Ihahatid niya ko, tapos habang naglalakad kami. Pinanunuod namin yung mga tao sa paligid. Kunwari may nakita kaming mag jowa na nag-aaway, titignan namin. Tapos may side comment kami at magtatawanan. Nakakamiss.

Pero simula nung iwan niya ko, nawalan ako ng gana sa buhay ko. Shit siya!

"Aray!" Sigaw ko.

Pagtingin ko, si Matt! Nabunggo ako sakanya, kaasar. Bat ba kasi lumutang tong pag iisip ko.

"Ah eh s-sorry ha?" Nauutal na sabi ko kay Matt.

Pero parang okay lang sakanya. Kasi nakangite pa siya. Tapos nung nag sorry ako, mas lalong lumapad.mga ngite niya.

"Hahahah okay lang kyla. Sinadya ko, nakita kasi kita eh." Diretsong sabi ni Matt sakin.

"Ah ganun ba. Sige. Una na ko ha?" Sabi ko. Bago pa ulit magsalita si Matt, ay naglakad nako.

Pero hinagit niya ang braso.

"Bakit?" Tanong ko sakanya.

"Sama ka sakin."

Bago pa ko makasagot ng Oo o hinde, hinila na niya ko. Nakarating kami sa may park malapit sa school.

Ang ganda dito, ang tahimik. Tapos ang presko pa.

Umupo kami sa may bench.

"Alam mo Kyla, dito ko nagpupunta kapag may problema ko tapos gusto kong mapag isa." Pambabasag ni Matt sa katahimikan.

"Eh bakit sinama mo ko?" Nagtatakang tanong ko.

Kasi sabe niya dito siya pumupunta kapag gusto niya mapag isa. Eh bakit sinama niya ko?

"Hindi naman kasi ako yung may problema eh."

Sabe ni Matt sabay sulyap sakin.

"Eh sino?" Tanong ko ulit.

"Tss, halata naman kasi na may problema ka. Unang kita ko pa lang sayo, alam kong hindi ka masaya. Oo, ngumingite ka. Pero alam kong malungkot ka."

Nabigla ako sa sinabi niya, ganun ba ka-obvious?

Pero bigla akong nalungkot.

Kasi hindi lang sarili ko ang niloloko ko, pati ibang tao. Alam ko sa sarili ko na hindi talaga ko masaya.

Malaking bahagi ng pagkatao ko ang nawala simula ng iwan niya ko. Madaming nagbago.

"Haha, ganun na pala ka-obvious noh? Pati ibang tao napapansin na. Alam mo Matt, simula ng mawala siya, hindi ko na din ulit nakita yung totoong ngite ko." Sagot ko. Di ko napansin na umiiyak na pala ko.

"May mga bagay na hindi ko na magawa, kasi alam ko na siya lang yung maalala ko. Diko na alam yung definition ng word na MASAYA, hindi lang siya yung nawala. Pati sarili ko. Fuck that love! Sana maibalik ko pa yung dating ako." Tapos pinunasan ko yung luha ko.

Nagulat ako kasi bigla akong niyakap ni Matt.

"M-Matt."

"Dont worry Kyla, I'll help you." Bulong niya sakin.

"Thankyou."